Zatem dzielę się z Tobą moją czasoprzestrzenią

Wiele lat temu, u babci, w małej mazowieckiej wsi chyba widziałem coś podobnego.
Obrazy bardzo swojskie, nasze, a poprzez to moje.
To było bardzo dawno temu, ale teraz, dziś, cofnęłaś ten czas.
Znów byłem w tej chacie, w tej wsi.
Znów byłem Michasiem, nie Michałem.
Znów poczułem, jak pachnie nocą maciejka, jak smakuje smażony okoń.
Dzięki

musiałem kilka razy przeczytać 1szą, pierwsze wrażenie, że się sypie, ale po analizie jest przemyślana i doprecyzowana, co nie znaczy, że łatwiejsza we właściwym odbiorze; może inne przewersowanie jej?

co do 2giej - miała iść tą samą ścieżką, ale to "bo nie umiemy prosić" wzięło się z kapelusza, skąd te poczucie winy przez "bo", wcześniej jest fajnie opisany klimat, a tu "bo" a może nie ma żadnego 'bo", a kiedy było właściwe? może krótkie "nie umiemy prosić", dla mnie toi taki stygmatyzm bez uzasadnienia; bez 'bo' do przejścia,

3cia nie pozostawia wątpliwości, że czasy w jakich wiersz jest umieszczony daleko odbiega od dnia dzisiejszego i jako reminiscencja jak najbardziej na miejscu, bo warto pielęgnować pamięć; szlifu tylko trzeba

pozdrawiam

serdecznie dziękuję za obecność i ślad