"kusi echo
które zapadło na ciszę
zaszytą w sitowiu sadzawki" coś mi tu nie gra... chyba to - na ciszę . Ze taka aluzja na chwilę? Gdyby co podam przykład inny od Twojego - zapadło w ciszę zaszytą sitowiem sadzawki.
Podoba mi się Twój tekst Apisie kojarzy z chocholem z "Wesela" ale tylko chyba nazwa. Widać tu problem przemijania samotności. Chochol może nie pomyśli. Ale człowiek może pomyśleć że zamiast. Poddawać się stereotypom że starość nie radość ze jesień życia itp Może być młody ile chcę to od niego zależy jak patrzy na życie czy będzie zależny i pójdzie z prądem myśleniowym otoczenia takie moje. Ładny wiersz z dobrym obrazowaniem

Podoba mi się Twoj wiersz, Apisie Taurze.
Ciekawie piszesz o przemijaniu, szczególnie o przemijaniu w samotności.
- zapadło/zachorowało, bo o zachorowaniu jest mowa w wierszu, prawda? - a może zachorowało na ciszę byłoby czytelniejsze? Zastanawiam się jeszcze, czy chruściak może spróchnieć, bo skoro wykonany jest z giętkich witek wierzbowych, to może raczej zeschnąć? Oczywiście to tylko mój subiektywizm, mogę się nie znać.

Pozdrawiam.

Piękne i straszne, bo takie poetyckie te klimaty, opuszczonych, opustoszałych osad. Pamiętam w Bieszczadach całe wsie, nadpalone, nawpół zawalone domy, na których można było dostrzec resztki bieli lub ultramaryny, otoczone resztkami płotków lub chruściaków, jednak nie z wierzbowych witek, lecz zaschniętych "wilków"- niepożądanych gałązek drzew owocowych.
Witki i wilki próchnieją i gniją, jak drewno, może szybciej. Bywa, że ciasny powój, sam usychając, pozostawi pancerz nawarstwiających się linek.
Tak bardzo chciałbym Apisie, by zagrał nam Twój Chochoł, chociaż jednej nocy, rzucił na nas czar, wolę jego taniec, niż chocholandię na codzień. Mam dosyć pajaców ze słomy, zmuszających nas do tańca, w rytm ich melodii.
Pozdrawiam serdecznie
Zbyszek
P.S.
Przepraszam za wino, dzisiaj już wiem dlaczego nie dostałem.

Apisie, "Chocholandia", dobry tytuł. HO, HO - LANDIA. i Wyspiański - dla mnie Jego osobowość, która "przebija" się i każe tworzyć jest czymś niezwykłym. To nie żaden wizjoner - w których ja nie wierzę, tylko dobry obserwator, ot co! Co jeszcze? "
"zmu­sza­jąc prze­szłość do po­wro­tów" - przymus niedobry jest. Czytałeś książkę S. Kinga "Cmentarz dla zwierząt? O . A u ciebie i "W malinowym chruśniaku"

"zaszytą w sitowiu sadzawki
żabom wydaje się to śmieszne". Jak bym słyszała siebie. To jakieś czary są, hę?
Nie wszystkie żaby śmieją się, ale wszystkie mają swoje terytoria, wiem, bo z jedną pogadałam sobie, hi )) i napisałam nawet opowiadanie. Nie czary, tylko podobne spojrzenie na świat. "Bliźniacze", ale nie od "blizny", tylko od "bliźniaka". Ale to jest nieuchwytne. To tyle, Drogi Kolego o nicku przypominającym Minotaura, który żył w labiryncie. Jakże on musiał cierpieć! Nie lubię Minosa. A23