Bożenko - oczywiście: igły - dziękuję

Wiersz pełen ciepła, refleksyjny. Podoba mi się.

Pozdrawiam.

Ten wiersz się uśmiecha. Jest piękny prosty łagodny. Lubię takie. Tylko w tym momencie ja zaczepiam o płynność : suche gałązki spadając
zaczepiają o jeszcze zdrowe konary
ale wciąż jestem
- dziwnie brzmi ten pierwszy wers może by "spadając" inaczej umiejscowić i będzie lepiej. A ostatni wers można by nawet zniwelować do -jestem. Co utworzy tez zgrabniejsza przerzutnie z ostatnim wersem. Co do przerzutnie można też -jak las z ziarenka
miałam ciekawe życie - z ziarenka jak las miałam ciekawe życie.
Choć to dużo nie zmienia sensu. I w 1 stronie każdy wers zaczyna się czasownikiem. Trochę to brzmi mi ciężko. Ale bez tych moich sugestii też jest ok. Zrobisz jak uważasz pokazuje tylko jak można inaczej spojrzeć. Też ostatnio pisuję o lesie świetne źródło natchnień. Pozdrawiam

Piękny wiersz o przemijaniu, Teresko
Życie każdego dnia kradnie nam jeden dzień życia, naszego, i już nie odda.
Ale warto się bronić - mieć młodość w sercu, metryka precz do kosza, liczy się to, co się czuje, bo można być 20-letnim starcem.
Spokojny, stonowany wiersz, bez fajerwerków, ale po co one?
Piszesz w końcu o rzeczach, które następują cicho, bez wybuchów.
I dlatego ton utworu fajnie współgra z treścią.
Łapmy każdy dzień!
On się już nie powtórzy...

Cała treść bardzo mi się podoba, szczególnie pointa, która prowadzi na trop motywu przemijania, wykonanie też nie razi żadnymi niezręcznościami. Ale jestem zdania, że można by ująć to orygnalniej, żeby wiersz krzyczał to, co chcesz powiedzieć, zamiast szeptać ze wstydem. Krzyk więcej osób usłyszy
Pozdrawiam