Trochę jak film obyczajowy połączony z dramatem. Lubię takie scenariusze. Choć nie jest łatwo opisać takie rzeczy i wiążą się z mnóstwem emocji. Które tutaj ładnie wyeksponowales poprzez metafory. Strasznie lubię jak jest metafora a przy niej coś prostego ale objętego tak że te dwie rzeczy dają jeszcze większego kopa. U ciebie tak często jest.
Np. Praktycznie cała 3,4,5 strofa.
Ale uwagi też mam. Np pierwsza strona i kawałek drugiej. Rozumiem że masz na celu podkreślić to że to podmiot w 1osobie. I dlatego tak dużo tam -

Często zapuszczamy się aż po kręgosłup
nocy, która mnie załamuje i uderza mi do głowy,
wtedy okazuje się, że mam minę jak gwiazdy,
że coś mi zapadło w pamięć,

-A moje odważne myśli jak plamy ognia,

Ale nie wiem czy to takie konieczne zważywszy na tytuł.

W 3 etrofie patrząc na czasowniki również "ty" wydaje się zbędne.
Może marudze.

W każdym razie Podoba mi się. I mogę przymknąć oko jeśli to co do uwag było specjalnie bo chyba rozumiem zabieg. Nie posądzalabym Cię raczej o niedokładność.

Pozdrawiam

Pierwsza strofa aż roi sie od zaimków, króre przeszkadzają. Uważam, ze dużo lepiej brzmiałaby w takiej formie:

Często zapuszczamy się aż po kręgosłup
nocy, która załamuje i uderza do głowy,
wtedy okazuje się, że mam minę jak gwiazdy,
że coś zapadło w pamięć, na przykład
śpij dobrze,
albo inny przypadek.

W drugiej znowu zbędne 'moje' (przynajmniej moim zdaniem) i za dużo o jeden wers: "już całkiem" - niepotrzebne dopowiedzenie (msz). Dalej już ok. W sumie ciekawy wiersz, choć potrzebujący małego 'wyrównanie grudek'