Piękny wiersz i cudowne tłumaczenie, świetnie uprzytamniające cenę sławy

Podrawiam jaśniejącym świtem

Lilah, zmusiłaś mnie do wygrzebania z zakamarków niezliczonych półek tomiku poezji Achmatowej z 1981r. i przyznaję, że po pierwszym czytaniu miałam mieszane wrażenia ze względu na 6 wers - dla mnie ten wers pokazuje, że po zachłyśnięciu się sławą można ułożyć takie zwyczajne życie u boku ukochane/-ego, ale zapewne użyłaś tego słowa "przyjaciółkę" świadomie (żeby nie zaburzyć rytmu, czy czegoś tam - mówiłam, nie znam się - a może: żonę swą kocha)
ale wracam do meritum - Twoje tłumaczenia są lekkie jak piórka, czyta się je z przyjemnością, oddajesz też klimat utworu i zdecydowanie z tych trzech wersji (te dwie i S. Pollaka) wybieram Twoją
i jeśli mogę, to mam taką maleńką nieśmiałą prośbę o więcej tłumaczeń wierszy, do których zwykły czytelnik nie ma dostępu, np. Margarity Moskwiczowej
pozdrawiam

Z przyjemnością Lilu- byłam i poczytałam- super, że można poczytać takich autorów i takie tłumaczenia

z przyjemnością wklejam stare tłumaczenie:

***
Ziemska sława jak dym,
Nie o to się modliłam,
Wszystkim kochankom mym
Ja szczęście przynosiłam.
Jeden żyje i dziś,
W żonie swej zakochany
A drugi zmienił się w spiż
Na placu śniegiem owianym.

Zima 1914

Seweryn Pollak

Achmatowa Anna, Liryki najpiękniejsze, red. Jerzy Kapica, Toruń 2008, s. 51.
Achmatowa Anna, Poezje, Kraków 1981, s. 99.

i jeszcze raz dziękuję za wstawione tłumaczenia - pięknie to robisz i czekam na kolejne

nooo. teraz widać jak ciężką rzeczą jest dobrze przetłumaczyć. brakowało mi tego śniegu i placu. nie będę ściemniał, tłumaczenie Seweryna bardziej mi odpowiada, ale Ty też kawał dobrej roboty wykonałaś. Tylko w końcówce macie różnicę. no niestety wiernie się nie da zwłaszcza gdy rymy i akcent gulający, wszystko razem - niezła łamigłówka. pzdr