Najtrudniej i tak opowiada się o matce,
może dlatego, że nigdy nie pomaga wzrokiem.
Dlaczego mi nie ufasz, dałem przecież słowo.
 
Wybacz wyrzuty, czasem lepiej się zamknąć
albo uciec do ostateczności. Stare nogi nie dadzą
rady ambitniejszym planom  niż Jasna Góra.
Bolące stawy tylko latem łagodzą obyczaje.
 
Znam was wszystkie, nie musisz powtarzać,
że umarłaś przede mną, ani że żyjesz
w poczuciu obowiązku. Przeciwieństwa  łączą;
róż czy henna, co chwilę odnawiają związki
 
ciemnych  irysów. Więc chyba jednak jasna
musiała być podstawa lampki,
którą ustawiłem przy twojej głowie,
przysięgając - zgaszę dopiero, kiedy wrócisz.