Twój wiersz porusza wyobraźnie, jednak za pierwszym razem trudno mi go był zrozumieć,ale może to dlatego, że bardzo długo nie stykałam się z tak napisanym wierszem.


Ten moment mi się spodobał
Dlatego pokusiłam się by jeszcze raz przeczytać.
Technicznie nie widzę zarzutów ale mam wrażenie że możesz wydobyć ze słów jeszcze więcej emocji

Sny różne bywają czasem absurdalne, ponoć sny to potrzeby naszej podświadomości- podoba mi się wiersz- pozdrawiam

Witaj Tereso.

Dla mnie jest prawie dobrze...masz kilka inwersji i powtórzeń, np: "w" no i rymy wewnętrzne: ziemi - kamienie, most - wrzos

Po mojemu wiersz musiałby brzmieć tak:

sen jest słabością
jak dziu­ra­we schody
w górę
jakby ku słoń­cu

dołem czerń - kra­wę­dzi się ziemia
omi­jam ka­mie­nie
wcho­dzę w ciem­ność
dalej już tylko ogień - dławi mnie dym

widzę ze­rwa­ny most
kwit­ną­ce wrzosy i mgłę
jak śle­piec szu­kam two­ich rąk
wresz­cie otwie­ram oczy

za oknem mlecz­ny świt

Wybacz, niekiedy lubię pobuszować w czyimś ciele - wierszu. Ta wersja ominęła to, o czym pisałem na wstępie. Wiersz to żywa plastelina, którą można ulepić wierszowe różności. To jedna z nich. Pozdrawiam.

Tereso.

Jak mus to mus, jak widać pewnych rzeczy się nie da, dlatego zostańmy w miejscu jak ruchome piaski . Pozdrawiam.