Tekst jest niezmiernie trudny do zrozumienia. Być może opisałeś tu starość[ile masz lat].

A może życie[początki są najłatwiejsze].

Było blisko. Czy to oznacza myśli samobójcze?

Niestety, dwukrotne użycie tego samego wyrażenia w dwóch odrębnych zwrotkach bardzo komplikuje przekaz. Ja jestem zwolennikiem monowątkowości w wierszu. Proza jest łatwiejsza, więc to co innego. Dlaczego w wierszu powinna być monowątkowość? Ponieważ metafory, słowa-klucze, figury stylistyczne itp. wprost to narzucają. A czytelnik wymaga, by czytanie sprawiało mu przyjemność, a nie wysiłek umysłowy.

ja czytam łaknienie życia, miłości, która powinna czekać gdzieś za rogiem na każdego, ale nie zawsze przecież tak jest. A dni uciekają. Od początku widać peela nie pierwszej młodości, w siwych włosach, który wspomina o tej, która była blisko i z nutą nadziei jeszcze czeka, aż możliwie i jego ustrzeli amora. Na nią nikt nie jest przecież za stary. ładny tytuł, który zaprasza czytelnika na posiłek życia i prowadzi go przez kolejne wersy. Jak to ktoś powiedział o miłości i przemijaniu bez tych zbędnych słów;-)

z przyjemnością, pozdrawiam serdecznie:-)

Aleks...

Z przyjemnością zanurzyłam się w Twój wiersz, Ks_Hp. Jest taki jak lubię: delikatnie, ładnie płynie, przywołując migawki zdarzeń, refleksje nad upływającym czasem. Jest tu czar zatrzymanych chwil, delikatny smutek, pogodzenie się z życiem. Podoba mi się, że piszesz o tym bez nachalnego epatowania dramatami, używając słów prostych, swojskich obrazów.
Tytuł "Łąknienie" też bardzo na tak.
Pozdrawiam serdecznie

Czarowny wiersz oparty na skojarzeniach, przywołujący obrazy, które jak stop-klatki pojawiają się w głowie. Bardzo mi się podoba

Wiersz o rozczarowaniu życiem. Miało być tak pięknie, ale niestety proza zabiła uczucia. Z ostatniego wersu bije nuta nadziei, w nowo zaorane pole wrzuci się nasiona i
...może wyrośnie coś nowego