Już tytuł wprowadza czytelnika w świat historyczno-medyczny, autor traktuje nas bardzo ciekawą lekturą o wnętrznościach ludzkich, które niczym karty pamięci, zapiski niezliczonych zdarzeń zapisują się na poszczególnych organach. Najwięcej oczywiście można znaleźć na sercu, ale to narząd/przyrząd do badania, który w tek chwili wyprzedza rozum swoją tajemniczością, jego reakcje pozostają niezbadane przez jakąkolwiek jednostkę ludzką. Badamy wszystko dookoła wiedząc o tym świecie coraz więcej a nie możemy dojść do ładu z własnym ciałem, z jego zachowaniami, chorobami, niedoskonałościami itd.,itp. Na końcu jakby ciało peela ze swojej ułomności nawet nie chce poddać się śmierci, co jest swego rodzaju paradoksem i ciekawą pointą wieńczącą intrygujący wiersz. Tak to widzę, tak to czuję na tą chwilę, ale myślę znajdę jeszcze inne rozwiązania/odniesienia wracając nie raz, nie dwa. Pozdrawiam serdecznie:-)

Ja do powyższego wybrałem taki motyw, nie wiem czy słuszny:-)
https://www.youtube.com/watch?v=cTjF2_-bneM&list=FLuTcMVq5i3HLJw_KT0S_EHg&index=29

Epigrafika wspomaga badanie geografii dialektów, zmian językowych, ale także i stopnia znajomości pisma w danej populacji. To wiele wyjaśnia w powyższym, bardzo frasobliwy wiersz.

Zawsze z wielką przyjemnością czytający Cię Aleks...

Moi Drodzy, dziękuję za odwiedziny, za poświęcenie uwagi i czasu tekstowi, za dobre słowo.

Aleksandrze, wiesz, że jakakolwiek interpretacja jest dla mnie wyjątkowa i bezcenna, dlatego nawet nie wspomnę, jakie było autorskie zamierzenie; myślę, że w momencie, kiedy autor upublicznia swoje wypociny, one przestają już podlegać jego modyfikacjom, bo to jak nadawanie naturalnemu ciału plastycznej precyzji.

Opheliac, dzięki wielkie, pozdrawiam!