O stronie poetyckiej wypowiadać się nie będę, ale pod względem treści - bardzo trafne i doskonale sformułowane spostrzeżenia, taka kwintesencja politycznej realności.

Wprawdzie nie wszystkie Twoje teksty przeczytałam, bo zwyczajnie brakuje mi czasu, ale tym razem miałam po drodze, więc wpadłam.

No i się przyczepię.


Z tym to bym polemizowała, bo historia zawsze ma świadków.
Nie lepiej byłoby napisać - nie lubi świadków?

Dam Ci przykład, jak widzę ten wiersz po paru poprawkach:

- prawdziwa historia nie lubi świadków
woląc przebywać za zamkniętymi drzwiami
zna ją kilka mglistych osób
zmuszonych do ciągłego monitoringu
bo duch uwielbia niezależność
podburza tłumy i prowokuje je
do skandowania

wtedy panowie kreujący wizje
zbierają się ponownie za biurkiem
jeszcze raz odmierzając krople krwi
która musi zostać przelana
by mogli odzyskać kontrolę
nad prawdą


W tej wersji nie masz powtórzenia "uwielbia przebywać/uwielbia niezależność" oraz "muszą/zmusza".
No i sam oceń, czy nie jest płynniejsza narracja.
Co do treści - wyczuwam w niej sarkazm i trudno odmówić Ci racji.

Miłego

Pierwsza zwrotka dla mnie cała do ocięcia, przesiania i przemeblowania. Jest mało olśniewające to, co piszesz, mało to porywa. Jest to za długie i za proste. A więc czuję się jakbym czytał bardzo długo kilka wersów o tym samym, można się zanudzić. W drugiej już jest lepiej, chociaż ta uwaga jej również dotyczy, jednak można powiedzieć, że nie aż tak drastycznie. Podsumowując: tekst nieciekawy, ale nie jest tragicznie
Pozdrawiam.

Nikt nie wie o literaturze wszystkiego, każdy ma na nią inne spojrzenie To jest świat, w którym niebezpiecznie jest mieć autorytety. Być może brak elementów przyrodniczych nie służy dobrze Twoim wierszom, albo może chodzi o tematykę, która jest mocno określona i w pewien sposób zmusza twój wiersz do przekazywania konkretnej myśli? (z mojego doświadczenia wiem, że to też może być pułapka)

No to jest oczywiste. Ja nigdy w niczym nie zamierzałem nikogo naśladować! Tylko że ten portal okazał się przysłowiowym strzałem w dziesiątkę- wciąż jestem pod wrażeniem jego poziomu.

Czuję się tu doskonale, niemniej jednak dziwi mnie, dlaczego moje utwory prozatorskie nie cieszą się uznaniem.
Ktoś napisał, że jest w nich za dużo przymiotników. I to jest prawda. Ale jak może być inaczej, skoro ja opisuję pewną rzeczywistość, w której w dodatku nazwa gatunku składa się z rzeczownika i przymiotnika?

Gratuluję tym, z którymi przychodzi mi polemizować i życzę wesołych Świąt.