Ten wers mówi - niejako za kulisami - także o tym, że wszyscy są potrzebni, a idąc za tym - wszyscy są równi.
Gdyby to było - spełnia jakąś rolę, a jeszcze lepiej - gra jakąś albo gra przyznaną (przez los) rolę, to wydźwięk byłby jednak inny.
I prędzej bym się zgodziła z tym, że los jest ślepy i nie daje wszystkim równych szans.

Serdeczności

Wiesz Apisie, ja się absolutnie całkowicie zgadzam z treścią tego wiersza. Jest lekko przewrotna i ma w sobie dogłębny sens.

Wielkość rozumiem tu dwojako, mianowicie jako coś negatywnego czym zakrywamy swoja małość, w sensie, wad, lęków, słabości i z którą obnosimy się przed światem, oraz jako coś pozytywnego, w postaci skromności wynikającej z poczucia własnej wartości.

Człowiek wartościowy, nie musi udowadniać swojej wartości, człowiek niedowartościowany stara się być wielki za wszelka cenę dominując nad innymi.

Zgadzam się również z puentą, że wszystko dzieje się po coś, ma swój sens i określoną rolę.

Bardzo fajna miniatura. Pozdrawiam

Witaj, Apisie. Jestem przy statystach. Trudno być statystą, b. trudno. Widzę w tym utworze wiele nut z innych dzieł , ale to nie przeszkadza w odbiorze. Jest tu Stachura, "Biblia" i taki utwór Kafki "Przemiana". Tak, to co mamy - przedmioty, biżuteria itp. to przelotność. Wielkość - pustak; małość - porządna cegła. Mam nadz, że wiesz o co mi chodzi. Trochę też egzystencjalizmu tu jest. Przeciwieństwa, codzienność, "nieważność"dla innych. My tych innych też tak traktujemy. Jakoś tak smutno, żal wychodzi z Twoich wersów.
"Każdy (...)spełnia swoją rolę na życiowej scenie ". Niby gramy główne role a jesteśmy statystami. Wiersz poszerza horyzonty, ponieważ jest w nim nauka, mądrość. Pozdrawiam A23