A dla mnie jest tu spójność, chociaż dobrze byłoby trochę zmienić pierwszą zwrotkę - także w zapisie. Ale o tym potem.
Widzę obraz kogoś, kto wchodzi do kościoła, potyka się o smugę światła, upada, odczuwa ból i ma niejako wyrzuty sumienia, że tylko z faktu tego fizycznego upadku, a nie czegoś głębszego.
Rozumiem to rozmijanie, bo mnie też nie było nigdy "po drodze".

Ale wracając do pierwszej zwrotki:

Zrównałabym ją zapisem z dwoma pozostałymi.
- po latach stwarzania się?
I jakoś trudno wyobrazić sobie rysy zarastające bliznami. Może jakiś synonim albo po prostu to opuścić? Albo "szramy"? Wtedy nie wpada na siebie "rys/strych".
Niedomówienia zarastające bliznami też dają całkiem niezły obraz.
Czyli tak bym się pobawiła:

- Po­ty­kam się o smugę świa­tła. Upa­dam.
Do­pie­ro wtedy boli, ale to wszyst­ko czym je­stem
po la­tach stwa­rza­nia się z nie­do­mó­wień i szram
za­ra­sta­ją­cych bli­zna­mi.

Natomiast dwie następne zwrotki biorę na pniu.
Aha - podciągnęłabym wersy wyżej, by nie było podwójnej interlinii. Można to zrobić w edytorze, zaciemniając tekst i klikając "usuń zbędne akapity".

Miłego, Toya