Pan wie, że zostanie zbanowany?

Przeczytałam Twój tekst kilkakrotnie. Być może - narrator opowiada o jakimś urokliwym zrębie tektonicznym w Polsce. Mnie przyszedł na myśl mnich z Góry Kuszenia, gdzie trudno bardzo o pożywienie, ale pojawiają się różne roślinki. Czy w Izraelu poziomki, czosnek? A dlaczego nie? W poezji wszystko jest możliwe i tak do końca nigdy nie poznamy tajemnic mnichów, pustelników, czym się odżywiają i kiedy.
Mnie się podoba. Uśmiech na widok leczniczej roślinki, czasami ratującej życie. Ileż razy było tak, że leki uznane za tradycyjne nie pomogły - pomogło zioło.
,, Staję się nim..." - piękny zwrot, symbioza człowieka z naturą.
Taki tekst aż chce się kilkakrotnie przeczytać.

Na wszystko jest sposób - przenieś cały wiersz do komentarza pod moim, skopiuj potrzebne literki, umieść na właściwych miejscach, a potem skopiuj tekst, wejdź w edytor, usuń tamten i wklej poprawiony.

Wiesz, co mi psuje poetyckość tego obrazu?
Zrąb tektoniczny - i w tytule, i od razu w pierwszym wersie.
Lepiej byłoby jedno z nich zmienić, a najlepiej użyć jakiegoś bardziej poetyckiego synonimu.
Bo tak się jeszcze zastanawiam - znasz zrąb i nabywasz tam poziomki oraz starożytności.
Czyli kupujesz, tak?
Więc czytelnik wyobraża sobie jakiś sklepik, a tu nagle przeskok do dzikiego czosnku i stonki. I w sumie trudno połączyć wszystko w obraz.
Może przemyślisz to jeszcze?


Miłego

cieszę się, że jesteś po mojej stronie.