Ewo L. Na razie przeczytałam i na świeżo piszę, że mnie się bardzo podoba. Fajny pomysł rozwinęłaś przykładami w kolejnych wersach. Jakbyś chciała przypomnieć nam tytuł polskiego filmu "Wszystko na sprzedaż". Tym razem kupuje Facebook. Swoją drogą ten portal staje się powoli natchnieniem dla poetów .
Fragment, który wyraźnie przypadł mi do gustu to:



Nie będę się rozwodzić, co bym poprawiła, bo temat broni się sam i jest O.K.

Pozdrowienia!

Milu, na szczęście jeszcze nie wszystko . Dlatego dobrze, że napisałaś chyba.
Niemniej bardzo łatwo się samemu wystawić na rożne aukcje, przed czym wiersz Ewy subtelnie przestrzega .
Pozdrowienia!

Ewo L, pamiętaj, że najmocniej uderza w inteligentego czytelnika, do którego kierujesz ten tekst, to czego nie widać na pierwszy rzut oka.
Tutaj prawdy, o świadomej estetyce pisanych skandali z gazet - zarabianie na cierpieniu, świętości, raczej są podane zbyt wprost. Zresztą najlepiej byłoby ten problem ująć w kilka mocnych słów, bez gromadzenia przykładów, bo takowych mogłoby się pewnie w Twym tekście zmieścić co najmniej kilkaset, co raczej jest wbrew estetyce poezji.
Gdyby tak usunąć tego nieszczęsnego, Bogu ducha winnego Jezusa, w otoczeniu biednych dzieci i cierpiących matek, uniknęłabyś efektu przegadania, co dla tego tekstu byłoby równoznaczne z objawieniem.
Pamiętaj, nawet podrzędni dziennikarze jednak na swych lamach dzielą cierpienia, przyporządkowane danym stronom, wg aktualnej tematyki.
Puenta warta dobudowania do niej czegoś równie mocnego w wymowie, a nie tak bezpośredniego.
I jeszcze tytuł - czy na pewno punktem centralnym, esencją niegodziwości podanych w tekście, jest pomnik Jezusa ze Świebodzina?

Jestem nawet skłonny Ci przyznać rację, skoro zamysł jest mi już znany, ale nad tymi przykładami, których mogłoby być tysiące, bym się jeszcze pochylił. Trzeba znaleźć jakiś złoty środek.
I jednak w tych cierpiących dzieciach widziałbym Jezusa niematerialnego.

Dzięki za odpowiedź

Kłaniam się.

Racja Dzięki