Lubię takie wiersze, które podczas czytania nasuwają mi myśl: o to o mnie, to lustro moich emocji w obecnej chwili, to uczucia, które ktoś nazwał za mnie.
Możliwe, że ten wiersz mówi zupełnie o czymś innym, niż ja wyczytałam, ale fajnie jest odnaleźć w tekście część samego siebie, którą trudno samemu zdefiniować w chwilowym, emocjonalnym rozgardiaszu.

Dlatego takie wiersze bardzo mi się podobają. I ten motyl w brzuchu... Super.
Pozdrawiam

chwile składają się z fleszy, migawek, które złożone do kupy czy w całość tworzą te niezapomniane lecz niestety ulotne. ale co zrobisz kiedy nic nie można zrobić, takie jest całe życie, taki wyrok ostateczny w tym procesie. ładnie opisane uruchamiające się trybiki w układzie zakochania mechanicznego? to chyba zawsze jest bardziej wyjątkowy cykl, ale wiersz bogaty w warstwie słownej i ciekawie poprowadzony pomimo (wydawać by się mogło) wyklepanego do cna tematu. tym bardziej gratuluję. dwa małe ale jeśli można, do początku/początkowe i , reszta naprawdę super i cieszy fakt, że znów się czymś podzieliłaś, Esy:-) pozdrawiam serdecznie:-)

Aleks...

Autorka - oficjalnie w gronie moich ulubionych. Pamiętam, choć zapominam już na PP zaglądać.
O wierszach wypowiadam się jeszcze rzadziej niż o prozie, ale jako czytelnik i miłośnik mogę, choćby niefachowo.
Bardzo podobają mi się obrazowe ujęcia emocji skojarzone z filozofią. Szczegół widzialny ładnie objawia to, co niewyrażalne, abstrakcyjne. Stąd głębia wiersza.
Tylko zakończenie mi nie pasuje. Z jednej strony jest dobre, bo łączy dwa spostrzeżenia, że to burza emocji związana z zakochaniem, a zarazem być może jej owoc. No dobrze, a czemu mi nie pasuje? Bo o motylach w brzuchu mówi się teraz natrętnie w każdym romansie pisanym i serialu telewizyjnym, a przypomnę, co chyba Jastrun powiedział w swej książce "Mickiewicz", że ten kto pierwszy wyrył na drzewie serce przebite strzałą z imionami swej ukochanej i swoim był poetą, a każdy następny, który to powtarzał... idiotą. Może ujął to ładniej, ale taki sens. Nie warto więc w wierszu, który koniecznie musi być oryginalny, powtarzać obiegowych powiedzonek. Tym bardziej, że to niekoniecznie apetyczne. I może kojarzyć się z... biegunką.
A w ostatnim komentarzu, miła autorko, zmień "mi" na "mnie".
Ale wiersz oceniam wysoko. Ja - tylko czytelnik.