To naprawdę udany kawałek poezji, Gabrysiu Bardzo się w nim odnajduję. Jest delikatność, pewna melancholia i tyle przyrody, że podczas czytania staje ona niemal przed oczami.

Jeśli miałabym coś zasugerować, to zmianę wersyfikacji w trzeciej strofie, bo ten przeskok nieco zbija z tropu.

- uważam, że podciągając ten wers pozbywasz się pewnej niepotrzebnej luki, która tworzy się przy czytaniu, choć oczywiście wydłuża to nieco wers, więc zostawiam Ci to do spokojnego przemyślenia

- tu zamiast kropki lepiej chyba wstawić przecinek.

Nic jednak nie zmienia faktu, że wiersz bardzo mi pasuje i czuję się tu jak w domu

Pozdrawiam!

Ładny wiersz, Gaga.
Lubię taką narrację.

Ale mam sugestię:

Można ominąć "jakby":

- kiedyś byliśmy jak węgiel płonący w kominku,
choć ty zawsze wolałeś ogrzewać usta herbatą
z imbirem, który szczypał w język niczym iskra
próbująca uciec od nerwowego otoczenia. -
Bez przecinka po "iskrze".


Zbędne dopowiedzenie.

Aha - podoba mi się pointa.

Miłego

Gago, zajrzałam w końcu do Ciebie i nie zawiodłam się. Wiersz ciekawy. Tyle w nim niespodzianek. Już 1. wers

"spójrz, las dostał gęsiej skórki," podziałał magicznie.
Słownictwo, porównania, dialog - właściwie monolog (bo to jest apostrofa, chyba się nie mylę?), bardzo interesujące.
Wiersz o przemijaniu uczuć, smutne:

"kiedyś byliśmy jak węgiel płonący w kominku"

"wypaliliśmy się być może za szybko"

Jesteś mistrzynią kontrastów. Fajnie budujesz nastrój, przyroda i ludzie... .

"zna­leź­li­śmy pięk­no.
teraz wiemy, że czas do­ty­czy tylko ludzi."
Tak, to prawda, choć tutaj oczywiście - przenośnia. Czas dotyczy i dotyka wszystkich, tylko przyroda, w tym wszystkim, zachowuje stałość - przynajmniej z naszego punktu widzenia. Las jest - jeśli go nie zniszczymy. Tutaj jest też prośba o pozostawienie w spokoju żab i ich stawu.

Coś, jednak, w tym wierszu razi. Zaraz wyjaśnię. Chyba próbowałaś napisać sonet.
On ma stałą budowę. Dwie pierwsze zwrotki - po cztery wersy, dwie ostatnie - po trzy wersy. Tutaj tego nie ma.
Jeszcze jedno - miłość mężczyzny chyba była taka na dystans
"choć ty zawsze wolałeś ogrzewać usta herbatą". Tak to odczytałam.
I brak rymów, równie dobrze mogłaby być to proza i w zasadzie jest. Nierówna ilość głosek w wersach - to mi się nie podoba. Jakbyś tę sferę zaniedbała, a szkoda.
Wiersz dobry, ale jest ale... . Napisałam jakie. Pozdrawiam serdecznie Aronia23