Wdzięczny bluesik, Milu. Fujarka brzmi mi trochę dwuznacznie, ale nie czepiam się wcale

Serdeczności

pod metafizycznym płotem
jedźmy z tym koksem

Fujarka w ręku być musi, bo gdzieżby indziej miała wylądować;-) bardzo zgrabny bluesik, Miluś:-) ładnie biegnie do samego końca i właśnie na tym końcu nie lepiej zakończyć "z górki"? to "z góry" jest takie twarde i nie wprowadza dwuznaczności, ale to tylko moje widzimisie, pozdrawiam serdecznie:-)

Aleks...

faktycznie nie zauważyłem tego z drugiej zwrotki i jest jeszcze "pod górę" w pierwszej, może uderzyć w coś w stylu "raz nad wozem raz pod", ale wtedy szkoda innych fragmentów, już nie mącę, tak jest dobrze, pozdrówki serdeczne:-)

Aleks...

Blues był dla mnie zawsze synonimem wolnosci - życia, które toczy sie w swoim rytmie bez przyspieszeń, które narzuca świat, poruszający się w coraz bardziej szalonym tempie. I właśnie taki spokój, podążanie we własnym tempie poczułam z Twojego wiersza. I wiesz co? Zwolnił mnie. Super!

"Dżem-blues", staropolski taki .
No wiem oczywiście, nie tylko.
Praca przy bawełnie czy w strugach (deszczu) ziemniaków poszukiwanie, to praca i podobne budzi skojarzenia, tęsknoty.
Hm, tylko czy Ty wiesz autorko, że siedząc na wozie najczęściej ma się ochotę pognać, strzelić głosem lub batem by szybciej? Tak, złamałem kiedyś dyszel pędząc na zakręcie, wozem z koniem . Oczywiście, zwalniamy, góry . Ciszą z ptakami kolorom wokolnym (od wokoło, inna odmiana ) wtórującymi, jedziemy przez zapachy się wcale nie przedzierając .
To część z przyczyn, że wiersz jak ten wóz w człowieka (nie dosłownie ), "wjeżdża" .
Rytm bluesem wiąże, i jak na wozie też "duszą" kołysze. No supeł się robi od wielości tylu .
I "woźnica" , mam pewną "słabość" do tego słowa. Ale, jak u wielu, to moje "subiektywne" i nie powiem dlaczego .
P.S. Przepraszam, sam widzę jak to brzmi . Dlatego jednak.
"Woźnica" to jeden z moich "bohaterów", moich tzn. czegoś co próbuje w mękach powstać i może powstanie chociaż nikłe szanse (cholerne skojarzenia ). Jeżeli, to kiedyś zwrócę się z prośbą o pozwolenie umieszczenia powyższego wiersza w treści, oczywiście z podaniem kto autorem, to jasne. No wiem, bajka, nie szkodzi, kończę pleść bo mi też oczopląs .
A tak na koniec , coś ostatnio wiosna jesiennie autorki i autorów nastraja, jakoś melancholijnie i nostalgicznie tak wisi w powietrzu nad wierszami, i nad tym też.

Oczywiście.
Kiedy człowiek płynie na fali sukcesu, też ma ochotę pognać. Bo osiągnięcie czegoś wzbudza euforię i poczucie, że wszystko jest możliwe.


Myślę, że wręcz przeciwnie - to optymistyczny wiersz, który mówi przede wszystkim o tym, że chociaż raz jesteśmy na wozie, a raz pod wozem, warto iść dalej, bo przecież per aspera ad astra.

Dziękuję, Skropelku - i całe mnóstwo serdeczności dla Ciebie.


Zoleńko - bardzo się cieszę, że przyszłaś pod ten skrzypiący drobiazg.
I to z dobrym słowem.
Bo chociaż to zabawa, faktycznie jednak "o czymś".

Serdeczności, buziaki i ukłony z podziękowaniem.

Ja z pewnością wolę doganiać spokojnie, ale świat narzuca dzisiaj takie tempo, że łatwo zgubić buty. I dobrze wiem, że odczuwasz to mniej więcej w podobny sposób.
Cóż... za jakiś czas oboje staniemy się przeżytkiem tamtego wieku.
Obyśmy jednak odjechali na wozie.

Dziękuję pięknie, Zbyszku - mało pamiętam Jezioro Bodeńskie, bo czytałam je dawno temu, ale pewnie wrócę jeszcze do niego.

Serdeczności

Myślę, Gwiazdko, że obie kochamy słowa i to, co można z nimi robić.
Bo można naprawdę dużo, co bez przerwy udowadniasz swoimi wierszami.
W porównaniu z Tobą ja się tylko cichutko bawię w kąciku.

Buziaki i serdeczności z podziękowaniem.

gniady smutno łbem kiwa ciągnąc tego bluesmana
koński rozum i myśli ukryte
ta fujara na koźle kontempluje swój "dramat"
zamiast pomóc mi wtoczyć
kibitę

pozdrowionka

Czytam ten wiersz po raz kolejny i nie mogę się zebrać z komentarzem. Ale wreszcie poczułam tego bluesa i do mnie przemówił.

Cóż, dla mnie wiersz uniwersalny i może dotyczyć wszystkich, bo każdy jedzie na takim wozie i ma opisane tu doświadczenia. Ja tylko czekam na ten etap "z górki", bo ostatnio lekko się zmęczyłam, a mój wóz trzeszczy jakby ostatkiem sił.

Nie wiem dlaczego, ale podobnie jak u Introwerki, widzę tu też pewnego rodzaju erotyczną analogię. To pewnie przez tę wiosnę.

Bardzo mi się wiersz podoba. Pozdrawiam

No i wyszłam na czepialską

Bardzo dobry wiersz lekkim piórem napisany

Bardzo mi miło, Wiktorio.
Dziękuję, że zawitałaś u mnie.


To prawda, Sloveńko.
Bo wiosna wciąż daje nadzieję na coś nowego.
Dziękuję.

Serdeczności, Dziewczyny

Wyborne Milu, jak to mówią - baba na wozie, koniom lżej
trochę tylko to "iść" w drugiej strofie zakłóca plastycznie, toczący się,
jakby nie było, na kołach obraz wiersza

Dzięki, Czyngis.
A z zaproszenia skorzystam.


Masz rację, Alosku.
Z tym "iść" kombinowałam jak koń pod górę i wciąż byłam niezadowolona.
Dobrze, że dałeś mi ostrogę, bo wreszcie znalazłam rozwiązanie.
Dzięki.


Bardzo mi miło, Esere.
Dziękuję.

I serdeczności dla wszystkich.

Dziękuję, Uleńko.
Jak miło zobaczyć Cię pod wierszem.

Serdeczności

Powiem coś - na koniec podstawówki dostałem rower "Ukraina" , ktoś powiedział na spacer z brzydką dziewczyną tylko " Ukrainą" - z małej górki także nalężało pociskać na pedały.
Przydałoby się samemu odstresować miłosne zapedy bluesem bliskobrzmiącym.

No właśnie - sama jestem zaskoczona, Toya.


Napisz bluesa rowerowego, Grain.
Co Ci szkodzi spróbować.


Nie wiem, gdzie widzisz "przegadanie" i ową "słodkość", Zyga, ale z gustami się nie dyskutuje, więc niech Ci będzie.

Dziękuję serdecznie - Toya, Grain i Zyga - za jazdę moim wozem.
Miłego dnia

Tyle że to nie ta konwencja i nie ten rytm.

Już dawno nic Twojego, Miladoro, nie czytałam, a teraz robiąc to, dochodzę do wniosku, że czegoś mi brakowało
Twoje bluesy zawsze wprawiają mnie w dobry humor.
Mają w sobie to, co lubię: fajny rytm i zaraźliwą płynność, co sprawia, że zaczynam kręcić ramionami.
No i budzą we mnie zaciekawienie... co tam będzie za następnym wersem.
A w tym wypadku - koń pod górę, koń z górki.
Aż się uśmiecham, aż chciałoby się zaśpiewać:
Blues ci na drogę

Pozdrawiam

Jak miło Cię zobaczyć, Al.
Dziękuję.
A co do "blues ci na drogę", to ciekawa zbieżność, bo kiedyś wykorzystałam te słowa w pewnym wierszu:
http://www.portal-pisarski.pl/czytaj/36863/non-sentimental-blues

Miło również zobaczyć Ciebie, Hallamie.
I też dziękuję.

Serdeczności dla Was obojga.

To jest blues! Męska rzecz.

Muszę Ci też powiedzieć, że słowa, muzyka i wykonanie wzmacniają siebie nawzajem tak idealnie, że piosenka należy do moich ulubionych. Jest świetna, a każdy blues ci na drogę wywołuje uśmiech ukontentowania

Oczywiście, że Wiolina
Marzenie uzasadnione