Muszę się zgodzić z Jarosławem, troszkę dużo tych czasowników z "-eś". Myślę, że dobrze byłoby przemyśleć wiersz pod tym kątem, tak by nie sprawiał wrażenia wyliczanki.


- i czepię się jeszcze tego dopowiedzenia, które oczywiście jest już tylko kwestią gustu, ale czasami z wierszem jest jak z erotyką, nie do końca odsłonięte miejsca, stają się bardziej ponętne i pobudzające wyobraźnię Dlatego osobiście zrezygnowałabym z "bioder", zostawiając je w domyśle. W dodatku na ciele wiele jest linii i załamań, w ten sposób każdy może wstawić tam coś innego, a i tak będzie pikantnie

No ale dosyć już marudzenia. Wpadłam tu zwabiona ciekawym tytułem i znalazłam erotyk, od którego rumieńce wychodzą na policzki. Masz dar zagęszczania powietrza takimi wierszami, Ajw


- a tym mi przypomniałaś mój własny wiersz, który kiedyś poczyniłam (Zawsze mam się w co ubrać), bardzo podobny w treści


Jednak w tym tekście widzę coś więcej, niż tylko zwykły erotyk. To "coś" kryje się w wersie:

Odbieram go jako opis upływu czasu. Kochankowie są już dojrzali, dawno opadł pył pierwszych fizycznych uniesień, nadszedł czas, by poznawać się z innej strony, równie pięknej.
I w takim sensie bardzo podoba mi się ten wiersz. Kryje drugie, ważne dno.

Pozdrawiam, Iwonko

Czytałam to przed snem i pierwsze wrażenie było łaaał miałam obrazy przed oczami.
Teraz czytam ponownie i się nie zmieniło. Dalej jestem zachwycona. Chociaż te srebrne włosy i świty zmierzchy już ogólnie w portalowej poezji mi się powoli chyba przejadly. Sama też mam dużo u siebie tych pór dnia. No ale co zrobić
Sens jak najbardziej oddaja takie skojarzenia. To się chyba bardziej liczy. Przychodzi moment kiedy widzi się że przyzwyczajenia też są piękne. Cały zbiór chwil nie robi takiego wrażenia jak pojedyńcze przywolywanie takich ziarenek czułości które wypadły z garści i urosły gdzieś obok niezauważone i nagle nas zachwyca coś czego się nie dostrzegał. Ostatnio kilka razy już w twoich tekstach dostrzeglam taki motyw. Widać tu docenienie stałej obecności drugiej osoby i dużo miłości która na nowo rozpala zmysły. To prawda że przebywając z kimś długi okres czasu upodobniamy się do siebie. Widać że para w tekście jest ze sobą długo właśnie po tym (no i po puencie wnioskujac). Lśnienie ma tu wydźwięk dla mnie taki jakby to był jakiś skarb klejnot błyszczący. Podkreślenie ważności a nie tylko wieku.
Jestem pod wrażeniem i nic nie będzie dziwnego w tym i nie ulega wątpliwości to że to dojrzały i mądry tekst.

Buziaki!

Urocze strofy o miłości, namiętności i przemijaniu, wszystko w jednym pięknie podane
Klimat tego kochania jest mi bardzo bliski, bo jest zmysłowy i intensywny.
Czuje go więc całym sobą, każdy wers tej barwnej opowieści.
I choć wiadomo, że namiętność nie trwa wiecznie, na jej miejsce wchodzi prawdziwa przyjaźń i przywiązanie, zachowamy pamięć o niej, a i starszy wiek nie przeszkadza w miłosnych figlach.

Podoba mi się ukazanie potrzeby bliskości z drugą osobą, potrzeby posiadania jej ciągle obok siebie, życia jej życiem, wchłaniania w siebie każdą cząstką ciała i duszy.

Ostatnie wersy to piękna, dojrzała pointa jak kochanie tych dwojga.
Czas nauczył ich pogody.
Stali się jednym organizmem.

Lubię teksty o przemijaniu, wszak przemijamy z każdym dniem, kiedy umykają kolejne godziny naszego życia.
Oby pozostawiły po sobie coś wartościowego

A gdyby tak trochę wziąć z jednej wersji, a trochę z drugiej?

- nie pamiętam, kiedy zostałeś moją drugą skórą,
każdego dnia rozwijaną na przedramionach
i udach jak kwiatowe nuty. przeźroczysty
kładłeś się na miękkich liniach bioder
niczym niewidzialna sukienka dopasowana
do granic nieprzyzwoitości.

zsuwając się powoli do stóp, leżałeś cicho,
jakby cię nie było. czasami potrafiłeś
wpaść nagle za dekolt wieczorową porą,
a wtedy zmierzch i świt przeżywaliśmy
w jednym okamgnieniu.

teraz noc przetyka nam srebrem włosy
i wreszcie dostrzegam twoje lśnienie.

Przepraszam za wolnoamerykankę, Ajwuś.
Już wyjaśniam - przy "stałeś się" usunęłam "się", "współgrając z zapachem" wydawało mi się jakby ciut za dużo w tej narracji, nadal miałaś rym "zsuwałeś/wpadałeś", za "udając, że cię nie ma" dałam zamiennik, żeby pozbyć się "udawałeś/udając", a "mrugnięcie" zastąpiłam płynniejszym w "okamgnieniu".
Ale to oczywiście tylko moje subiektywne spojrzenie i przykład na słowną żonglerkę.
Chociaż - jeżeli coś Ci będzie pasować, to bierz.

Serdeczności