Nieszczelności w raju, na ziemię spadają

błogosławieni. Jak ulęgałki

toczą się w pyle, pomiędzy puszkami

do recyklingu.

Zbieracze zacierają ręce, chociaż wciąż zimne

jest nadzieja na rozgrzewkę.

Jednak dla wszystkich nie wystarczy, ale życie

nie jest bajką – ostatecznie.

(Chyba że Andersen, ten od nie owijania w bawełnę,

od zamarznięć i nieszczęść. Wszelkiego asortymentu).

Tymczasem rozpoczyna się kolejne święto,

pomiędzy delirką a głową pełną

najlepszych pomysłów. Później procesja, dzieci sypią

złorzeczenia kradnąc batoniki.

Wieczór, skup zamknięty, ostatnie modlitwy

zamierają w podwórkach.

Błogosławieni śpią na klatkach, pierwsza noc

pełna snów o utraconym. Norma.

Cisza, pomijając sklepy nocne i kolejki przy przejściach

na drugą stronę.