Niezwykły wiersz.
Widoków, możliwości, wrażeń, mądrości - pełna kuchnia .
Od

do

i do końca .
A "tępny sztorm" :, ech, to ponad sztorm, to ostrze nie obuch sztormu .
I rejsów w życiu człowieka też tyle, na szczęście nie wiemy kiedy ten ostatni.
W wierszu autorka jest jednak jakby "hafciarką" losu i wie , odsłania rąbek a my próbujemy zajrzeć dalej, dotknąć i co pod obrazami pulsuje poczuć, wsysając początek, koniec i pośrodku, wraz z bezlikiem skrajów. I wpadamy (wpadłem) jak mucha, w pajęczynę .
I dziwne, to nic strasznego, to coś wspaniałego . Mam pajęcze ubranko pod skórą .
Hm, autorka okazuje się także "krawcową", no ładnie .

bardzo duże nagromadzenie "w" w tekście sprawiło, że brzmi on wyliczankowo. naliczyłem chyba osiem takich momentów, a to troszkę za dużo jak na powyższy. temat i jego sposób przedstawienia nihil novi, jak dla mnie. połamanie niektórych wyrazów, także nie wzbogaciły tekstu w sposób właściwy. a puenta oparta na bardzo wytartych "połamanych skrzydłach ostatniego rejsu". za to spodobał mi się początek, tam widać ciekawe frazy, z których można ułożyć coś oryginalnego. jeśli można, to zacząłbym w ten sposób:

trzeba tylko zapomnieć
cierń wpleciony w czekoladową mleczn(ość)
z restauracji obok. gdzie drobinkami kakao
zgorzkniały usta
i podniebienie. zawaliło się
pod nadmiarem lukrowanych obietnic...

to tylko pomysł, a wiersz jest Twój, więc zrobisz co zechcesz. pozdrawiam serdecznie:-)

Aleks...

wyodrębnienie pomocnych podpowiedzi zawsze należy do autora tekstu, a ja Ciebie do niczego nie zmuszam, Wodniczko:-)



nie chodziło mi o obraz jaki chciałaś przedstawić, lecz o słowa jakich do tego użyłaś. moim skromnym zdaniem "połamane skrzydła" są strasznie wytartym określeniem w poezji.



ja nie podzieliłem wyrazu, a tylko wyodrębniłem/podkreśliłem cząstkę, która koreluje z początkiem tego wersu i następnego.



nie zawsze, rację masz połowiczną dlatego, że jednosylabowy wyraz na końcu zdania polskiego otrzymuje wyraźny akcent. Tymczasem zaimek zwrotny "się" jest z natury nieakcentowany i nie można go "zmuszać" do przyjmowania akcentu, a więc i umieszczania na końcu zdania. Tak skonstruowane zdanie wypowiadane na głos brzmiałoby nienaturalnie dlatego wstawiamy w środek zdania. Warto jednak pamiętać, że zdań dwuwyrazowych nie można tak skonstruować i "się" musi się znaleźć w nich na końcu. a ja właśnie takie rozwiązanie zaproponowałem:-)

"w"

masz rację, siedem. ale to niewiele zmienia, co najmniej o 4 za dużo

pozdrawiam serdecznie:-)

Aleks...