ajw, przede wszystkim gratuluję wystąpienia radiowego. Mam duże uznanie dla Ciebie. I jeszcze piszesz śliczne wiersze, dziękuję.
"stawiam tęsknoty. niczym karty
pasjansa - dzień za dniem
noc za noc." Te wersy mnie urzekły - są wg mnie o przemijającym czasie. Tak, czas jest bezlitosny, ale i sprawiedliwy. Nikt przed nie ucieknie. Matka "dojrzewa" do oswojenia się z dorosłością syna. Trudne. Podwójnie dorastamy - jako dzieci i jako rodzice. Oj, to życie, życie... "I trochę mi żal, że po Moskwie nie pędzą już sanie...". Tak mi się skojarzyło z Wysockim. Wiersz zawiera wiele mądrości. Fajnie, że do Ciebie zawitałam. PA. Aronia23

Pięknie oddane "niewypowiedziane", bo jest tu tak nieoczywiście, że niełatwo wpaść od razu na trop, kto tu kim dla kogo naprawdę jest
Znów damsko-męska "akrobacja" jak śpiewał ongiś Fronczewski Piotr, znów zapętlenia, osobliwości relacji miłosnej.
U Ciebie bohaterowie są zawsze "w drodze" lub "w trakcie" - rzadko widuję spełnienie.
Chyba naprawdę dość rzadko.
Jest tylko to zawieszenie, oczekiwanie, dążenie, niepokój i niepewność.
Jak to w pewnych miłościach bywa.
I dobrze, że tak właśnie piszesz, bo czym by było wychwalanie pod Niebiosa spełnionego kochania w każdym wierszu?