Piękne odniesienia, Zoleńko.
Jeżeli chciałaś uzyskać nimi efekt ponadczasowości tego, co zdarza się między dwojgiem ludzi, to udało Ci się w całej pełni.
Urzekła mnie zwłaszcza fraza - że jestem starsza o całe dwadzieścia balkonowych scen.

Ale mam pytanie:
- mieszkania/zaufania, zalotnicy/afrodyty/cyprysy, krzyczały/ostrzegały, chóry ofelii/byle do śmierci - czy te rymy są celowe?
Bo przyznam, że wolałabym narrację bez nich. Jakoś mi tu nie pasują.
Ale to już taki mój widzimiś.

Buziaki

Nie tylko.
Zalotnicy/cyprysy i ofelii/do śmierci kończą wersy.
A mieszkania/zaufania za bardzo wpada w ucho swoją gramatycznością.

Nie chciałam Cię jednak zmartwić - zastanawiałam się tylko, jak wyglądałby wiersz bez rymów.

Bo w moim odbiorze mógłby wyglądać na przykład w ten sposób:

- nieważne, dokąd prowadziły wtedy nici ariadny,
miałeś klucze do moich drzwi, kredyt
zaufania zielonych oczu behemota,
o które daremnie starali się inni konkurenci.

otrzymałam dar bogini, żebyś nie zobaczył,
gdy nagle się odwrócisz, wyprowadzając mnie z hadesu,
że jestem starsza o całe dwadzieścia balkonowych scen,
- wyrzeknij się nazwiska – krzyczały cyprysy.

- to wino jest zatrute, gertrudo – ostrzegały chóry ofelii.
brakło odwagi, więc dziś gnuśniejemy każde
w swoim lodowym byle do końca.
gdy wystarczyło jedno słowo i świadomość,

że można o wiele więcej. -

Ale absolutnie nie zamierzam nakłaniać Cię do przeróbek - ważne jest to, co czuje autor.
Wytłumaczę jednak, dlaczego pozamieniałam słowa - "drzwi" wydały mi się ciekawsze niż prozaiczne "mieszkanie", "bogini" każe się domyślać, która z nich mogłaby ofiarować bohaterce dar i jaki, a "do końca" to w zasadzie równoważnik "do śmierci", tyle że nie wprost, lecz bardziej zawoalowany. No i "konkurenci" to synonim "zalotników" o tej samej liczbie zgłosek.

Buziaki - i przepraszam, Zoleńko, za ingerencję w wiersz.

Ariadna, Małgorzata, Eurydyka, Julia, Ofelia - piękny wielogłos Jak zawsze, potrafisz zahipnotyzować czytelnika przenikaniem się utrwalonych toposów, ich rozedrganym, lecz pewnie prowadzonym korowodem Który pozwalam sobie czytać po swojemu, jako symbol degradacji władzy kobiet od Ariadny - zgodnie z tezą zawartą w książce "Kapłanki, amazonki, czarownice", ostatniej władczyni dawnej matriarchalnej Krety - po Ofelię - zdecydowanie ofiarę męskich rządów. A przecież słychać w tekście bunt i optymizm - końcową "świadomość, że można o wiele więcej" można czytać nie tylko na płaszczyźnie osobistej...

Serdeczności

Rzeczywiście, zapomniałam o Gertrudzie - kolejnej obok Margot w poczcie nieszczęśliwych królowych


A ja ogromnie się cieszę, mogąc znów Cię czytać


Trzymam za słowo!

Buziaki