Hm, nie wiem czy Ty byłaś, chodziłaś po takich górach, niskie Himalaje, ich przedgórza , ale druga zwrotka tak mocno oddaje atmosferę stamtąd, że jeśli nie byłaś to jesteś mistrzynią w odczuwaniu wrażeń innych i przenoszeniu ich dla innych.
Ta druga zwrotka jest zaprzeczeniem odczuć z pierwszej, zapachem tkanych, wrażeniami wsi, przedmieść, ogrodów, oczekiwania bliskości w jasności i ciemności.
Trzecia woła do niego, z lekkim smutkiem, bo dźwięk nie spowoduje lawinowych zmian, które wszystko mogą, przytulić nawet po śmierci.
Suma, jak zwykle, mnóstwości głębokie kobieco męskie .
W końcu aż trudno dokreślić co się czuje Cię czytając .

Oczywiście że On i odniesienia do niego, wierszem. Już nie bądź taką "mądralą" i nie podkreślaj, że ja nie wiem że On to on, zaraz się obrażę .
Czujesz faceta jak facet a jesteś w 100% kobietą, co też się rzuca, pod nogi lub w oczy .
A że tak czujesz, potrafisz czuć, "wrzeszczy" Twoja proza , bardzo dobra.
Cicho. To do siebie mówię/piszę, spokojnie . Koniec , tzn. na dziś .

- przepiękne, tyle treści w trzech krótkich wersach.

Naprawdę udana pointa. Im niżej schodziłam, tym piękniejsze krajobrazy roztaczał przede mną wiersz.


- jedynie ten fragment mnie nie przekonuje. Jego podwójny sens wydaje się podany w zbyt oczywisty i nieco za mocno narzucony sposób. Sens niby się przenika, ale niezbyt subtelnie, a tego właśnie bym oczekiwała, biorąc pod uwagę całość wiersza, jego wydźwięk i poziom autorki

No ale oczywiście to czysto subiektywna uwaga i odczucie, które może towarzyszyć tylko mi

Jednak od drugiej strofy zaczyna się już roztaczać przed nami górski krajobraz. Zimne powietrze i surowe szczyty. Nieograniczona przestrzeń, w którą wpleść możemy własną historię. Naprawdę ciekawy klimat.

Pozdrawiam serdecznie!

Wg mnie propozycja She co do pierwszej zwrotki jest bardzo dobra, tylko osobiście dodałabym jeszcze te "róże", bo są tu urokliwe. Albo tak:
wyciskam chwile, maluję ściany. pachnie
wieczór, a o płoty opierają się dziewczyny i róże. noce
przepadają do rana, przewracając się w półśnie.

Jest jeszcze kwestia podwójnego "się". Można je w sumie wyeliminować (propozycja She), ale w moim odczuciu to powtórzenie tak bardzo nie razi, mimo wszystko.

Ładnie.

3 różne obrazki słowem utkane. 3 główne. Bo i między sztachetami płotu i między górami roi się od innych obrazów widać że doszlifowany ten kamyś wierszuś (a ja dzisiaj mam duże upodobanie do sypkich małych kamyczków- takich plażowych i do kawowych ziaren też)
Wracając do twojego kącika ten dźwięk nieograniczonej przestrzeni mnie jakoś ujął. Rozpaczliwy wydźwięk. Dołujący.
Totalny kontrast między 1 zwrotka i dwiema kolejnymi otrzymanymi w podobnym tonie. I to jest też ciekawe że tak akurat a nie ze każdą strofa różna od poprzedniej. Wychodzi tak. Kolorowo- smutno. Uczucia trzepią się nie wiadomo jak.
Ale podoba mi się

pozdrawiam

To łatwe do zmiany:


Ale w zasadzie nie chodzi tu o absolutną konieczność wprowadzania zmian, lecz raczej o to, by sprawdzić różne możliwości przekazu i oddziaływania słów. Oraz o uzyskanie najlepszego rytmu.
Równie dobrze można pomyśleć o zamianie słowa "trzepocząc" na inne.
Na przykład:

Tu połączyłam, dla rytmu, końcowe wersy.

Słowa są bardzo ciekawym tworzywem, dlatego tak sobie gawędzę.