Największą sztuką w poezji jest opisywanie na przykład miłości bez używania oczywistego kocham Cię, bólu bez płaczu, łez i tym podobnych itp., itd.. Wiersz powyżej bardzo banalny w treści ale płynnie napisany, nie ma tu elementów zaskakujących, jest jednak jeden moment bardzo dobry, który pozwala myśleć, że z każdym kolejnym wierszem autor będzie pisał ciekawiej, to ostatnia zwrotka a przynajmniej jej dwa pierwsze wersy. "Zapisane w błękicie" jak dla mnie do odstrzału, ponieważ to jest tak wytarta fraza w poezji, że nie wnosi niczego nowego. W powyższym jednak nie zmieniałbym niczego(może z wyjątkiem pozbycia się interpunkcji na całości) a jedynie wziął do serca uwagi i wykorzystał je w następnych utworach. Z autopsji wiem, że to najlepsza opcja:-) będę się przyglądał z uwagą, pozdrawiam serdecznie:-)

Aleks....

EluM. Ja też jestem tu stosunkowo nowa, ale dużo się już nauczyłam, dzięki podpowiedziom wytrawniejszych czytelników, którzy są naprawdę okej. Choć i czasami złość się pojawia, że tak słabo piszę. Ale przestałam się złościć, tylko słucham uważnie - efekt jest. No wiem, że dużo muszę jeszcze pracować, ale to daje satysfakcję i rozwija myślenie oraz (choć to wydaje się niemożliwe) uczy logiczności i spójnego patrzenia na świat
Mówi się, ze to matematyka jest logiczna - jest, nie neguję, ale świat twórczości też posługuję się logiką i to jeszcze tak nazwę "filozoficzną" Bardzo mi się podobają Twoje przemyślenia.
Smutny bardzo wers:.

"Zbierałam po drodze,
każde twoje kocham..." Tu chyba nutka opuszczenia, nie wiem. Pozdrawiam i gratuluję. Aronia23

Ad. ElaM.
Niepotrzebnie się irytujesz. Taki komentarz, jaki zaprezentowała Lilah, jest bardzo cenny. To nie jest ani przeróbka, ani ingerencja sensu stricto. Przecież Twój wiersz pozostał takim, jakim był, a pokazana została tylko interpretacja, wrażenie jakie wywarł, obraz, jaki stworzył w umyśle odbiorcy. I ten pomysł wcale nie jest oryginalnym, dość często bywa spotykany i z reguły z uznaniem i radością witany przez autora, bo wywarł aż taki skutek, iż zainspirował kogoś do tak głębokiego wniknięcia w treść jego dzieła.
Oczywiście, może Ci to nie odpowiadać, ale nie ma w tym niczego nagannego, a pod względem technicznym, jest to chyba najlepszy sposób na wskazanie mankamentów wiersza, czego zresztą oczekiwałaś.

Ela, wyluzuj. Na pp patrzenie na wiersz swoim okiem i pokazanie Autorowi jak się go "czyta" to nie grzech. Lilah to tak życzliwa osoba, ze na pewno nie chciała niczego narzucać, tylko w taki sposób pokazać czego jest według niej za dużo. Nikt nie każe Autorowi zmieniać na jego kopyto, bo on sam najlepiej wie co chciał przekazać.

Wracając do wiersza - choć to miniatura ja również wycięłabym wiekszość słów, które nadają mu ckliwy charakter, pozostawiając samą esencję. I na pewno dałabym w puencie:

nawet Stradivarius
nie ożywi pękniętej struny

ponieważ to daje do myslenia. Jest mocne.
W takim układzie jak jest u Ciebie:



nie wiem dlaczego czytam "pęknietej gumy", a potem "balon" zamiast "balkon". No i zamiast przeżywać wiersz zaczynam się śmiać Z siebie, rzecz jasna.

Jaka nastroszona, aż furczy .
Przez przypadek, może, ponownie trafiłem i .
Poprawka Lilah jest piękna.
I wskazuje jak nieraz kilka słów wystarczy zamiast wywrotki pełnej.
Oczywiście, nie chodzi o ten wiersz bo jest Twój i taki zostanie.
Chodzi o przyszłe wiersze, co możesz z nimi zrobić, po zastanowieniu.
Np. przez kilka dni.
Robisz tak, no tak.
Dobra, nie znam się .
Jednak pomyśl, dlaczego "skrót" Lilah tak rzuca się w oczy sercu?
Bo na "zimno" i z boku przyjrzała się całości.
Spróbuj tak, nie bądź mną .
Pozdrawiam odfurkując ptasimi piórkami .