kurczę a miałam być pierwsza. dokładnie o tych samych roślinach dzisiaj myślałam żeby napisać wiersz z ich udziałem. jak się robi słoiki z 20 kg ogórków to ciężko nie bujać w wyobraźni. więc już jestem przekonana do tego tekstu. urzeka to ogródkowe towarzystwo.
miło było poczuć znów zapachy i kształty i w ogóle. dobrze mi tu.
pozdrawiam

bezcenna jest świeżość słowa prosto z Twoich wierszy, kamyczku.

Serdeczności

Ja też ostatnio cała jestem w ogórkach, a to maseczki, a to sałatki, to znowu mizeria z kefirem albo z sosem winegret. No i obowiązkowo robię małosolne, które schodzą na bieżąco. Palce lizać!
A wierszy „roślinkowych” nigdy dość, więc pisz, pisz, Gago, i wstawiaj na pp. Pozdro


Ech, i kto to mówi - Mistrzyni, która potrafi wydobyć głębię z każdego niemal słowa. Ale cieszę się, że zachodzisz do mnie z dobrym słowem, dziękuję, Werko. Ściskam


- i z Twojego komentu także - dzięki, Lilu. Z uśmiechem



- ale niespodzianka - cieszę się, Wiolinie, że wróciłeś na pp i witam pod wierszem.
No widzisz, czasem mam takie zwariowane pomysły. Serdeczności

Rozważania przy małosolnych.
Z gracją poprowadzony temat.
Również jako chłodnik.
Pozdro z grajdołka.

Kamyczku, jestem pod wrażeniem. Poprowadziłaś słowa z taką elegancją, że puenta wbiła mnie w słoik Cudne.

Och, jak ja nie lubię, kiedy do kiszonych ogórków ktoś pakuje dziwne, "zagraniczne" wynalazki! Cieszy mnie, że się tu zgadzamy Nie wpadłabym na pomysł, by wykorzystać temat do tak przewrotnej metafory. Bo w istocie nie jest to przecie o kiszonych ogórkach. Pozdrawiam, Kamysiu,

ogórek z.

Jeszcze coś, co z tym wierszem bezpośrednio nie jest związane. Chodzi o rezerwaty. W Polsce są one najczęściej wieloczęściowe- na pewno w Twoim przypadku jest tak samo. Moim "sztandarowym" rezerwatem jest Skała Kmity. Składa się on z trzech ostro odgrodzonych od siebie części(spostrzeżenie własne)Główna część to słynna skała ze storczykami, część druga to wilgotny, lecz ubogi bór sosnowy, część trzecia zaś to brzezina z trzcinnikiem lancetowatym w runie.

Kamysiu, super wiersz.

Bardzo fajnie, pomysłowo i oryginalnie napisany.

Słuchajmy ogórka, bo ogórek zielony ma garniturek...

Pozdrawiam

obrót spraw typowy
bez względu na czasy
cud stan początkowy
kiedyś się zakwasi

pozdrawiam

Zajrzałam i wpadłam po uszy... w ogórki. Niby zwykłe jarzyna, a tyle może powiedzieć. Końcówka zaś już całkiem mnie wcisnęła w siedzenie. "Ogórków" wszak mało kto słucha.

Serdeczności Kamyczku.

"lecz kto by tam słu­chał ogór­ka.". No, właśnie. Tak też czasami i z ludźmi jest. Nie słuchają.

Kamyczku, z tego wszystkiego weszłam do Twego ogórkowego ogródka. Roślin tu, co niemiara. Wszystkie służą człowiekowi, który wcześniej im służył. Trochę jak: "Na straganie w targowy, takie słyszy się rozmowy...". Ogórki, chrzan, kurkuma i słoiki, ale bidne ogórki nie dojrzały jeszcze do swojej roli, jak niektórzy ludzie. I nie dojrzą, choć proszą. Wiesz, ja, gdy byłam małą dziewczynką grałam w teatrzykach, znam do tej pory sty na pamięć. W przedstawieniu o dniu targowym byłam pietruszką, bo mała i chuda i spać nie mogłam. Kwestia moja to stanie przy ścianie i ktoś na mnie wskazywał, mówiąc: "A pietruszka? Z tą jest gorzej, blada, chuda, spać nie może (...), koment. selera"A to feler, westchnął seler" . Tutaj roślinki też mówią. . Będę spokojnie spać, ja "nie gorę". Dobrej nocy. A 23