Super wiersz, Wiolinie.
Aż mnie ciarki przeszły, bo to i skojarzenia mocne, i wspomnienia z kiedyś...
Chcesz zerwać strunę, a już ją poruszyłeś.
Szczególnie od ubierasz mnie w siebie i uzbieram ciebie w symfonię zaiskrzyło powietrze, naelektryzowało się.
Ostatni wers frywolny, ale bez niego czegoś by brakowało.
Jestem zachwycona.

Pozdrawiam uśmiechem

Wiolinie, jakże subtelnie, ale i ostro wypowiedziane słowa na temat uczuć i zmysłowej miłości. To nieodłączni towarzysze każdego człowieka. Znamy je wszyscy - dorośli i dojrzali ludzie, szanujący siebie nawzajem. Bo czasami tak bywa, że kogoś mogą doświadczyć chore zachowania. Ale ten wiersz nie o takich taktuje. Jest w nim miejsce na łagodność i zmysłowe doznania. Tak naprawdę wielką i wspaniała miłość, która, gdy już się pojawi, to daje szczęście, a nie niszczy.
I ta muzyka - symfonia, szumy - jeszcze nie napisana, np. etiuda, jednak na pewno będzie skomponowana, bo nie może być inaczej, przy tak silnych emocjach i współgraniu kochających się ludzi. Seks zbliża, gdy jest akceptowany przez kobietę i mężczyznę. A to podstawa to szczęście, radość, broniące nas przed negatywnym odbiorem rzeczywistości. Siła uczucia jest tak wielka, że: "kiedy dzwonię
mówisz że mój głos rozpina ci sukienkę" Gratuluję tak wspaniałego i wyważonego erotyku. Podziwiam to, co napisałeś. Gratuluję, Wiolinie Aronia23

jak zwykle Wiolinie -małe cudeńko. Pięknie Ci to wyszło.

mmmmm lubię takie wiersze. a zwłaszcza w twoim stylu wiolin
fajnie wykorzystany motyw instrumentalny. ciekawa prezentacja uczuć. z klasą elegancją i doświadczeniem. puenta super i w ogóle super. a mi naprawdę dzisiaj guzik w sukience poszedł hihi cieszę się że tu trafiłam

Witaj Al.

Cały staję w płomieniach kiedy czytam Twoje komentarze Bardzo za nie dziękuję. Pozdrawiam.

Zoleńko.

Jasne że poprawię. Drogowskaz z Twoim udziałem, zawsze prowadzi na prostą. Pozdrawiam serdecznie.


Witaj Aronio.

Umiesz dodać wierszom przestrzeni, odkrywasz nowe miejsca ich wewnętrznego życia. No co ja tu mogę, skoro odkryłaś w nim już wszystkie karty? Pozdrawiam.

Grain.

Na moje krótko, Ty jeszcze krócej.... Pozdrawiam.


Witaj Wodniczko.

Nie do końca pięknie - jeżeli są uwagi, wiersz z bliskiego, staje się tylko znajomym Pozdrawiam i dziękuję.


Witaj Aleksandrze.

Wiesz przecież, że w świecie słowa pisanego, było już wszystko...każdy wiersz jest powielaniem czegoś, co już kiedyś wymyślono. O czym tak naprawdę piszemy? O miłości, o jej braku, o rozstaniach, o przypływach i odpływach...wszystkie miasta są podobne, mają rynek, ulice. Z nami jest podobnie -mamy te same problemy, które rymujemy od czasów powstania pisma. Nie mów tak do mnie Aleksandrze, bo wiesz dobrze że nic się nie zmieni, dopóki dzień zaczyna się o świcie... Co do reszty - no cóż, nie jestem poetą, więc wolno mi napisać niekiedy coś, co się może nie podobać. Pozdrawiam.

Witaj Ajw.

Oj, to już staje się niebezpieczne - tak żywych reakcji się nie spodziewałem Pozdrawiam serdecznie.

Witaj Gago.

Oj gdybym mógł ten guzik na powrót zapiąć Ech dziewczyny, dziewczyny. Pozdrawiam.


Witaj Bożeno.

No dobrze, kupuję w całości Twoją wersję wydarzeń. Myślę że dosyć ładnie ominęłaś te wszystkie pułapki słowne. Bardzo dziękuję. Pozdrawiam.