Witaj Clock, muszę niestety napisać co czuję i pomarudzić troszeczkę, ponieważ poprzednie części tego cyklu były naprawdę dobre, ta jednak (mam nieodparte wrażenie) jest najsłabsza i chyba nie dorównała poprzednim, rozumiem nawiązanie do psalmu 23, jednak treściowo ciężko wyszło, a momentami w bardzo dziwnych konstrukcjach, mało czytelnych dla odbiorcy.

Zacznę od zaimków osobowych: mój, moim, mojego na krótkiej przestrzeni nie wyglądają dobrze.



nie mogę pojąć konstrukcji tego wersu, poprawniej i naturalniej brzmiałoby "w ciemnej dolinie...", a tutaj masz "w dolinie ciemnej kierowcy..." i brzmi to tak, jakby ta dolina była jakiegoś kierowcy, co innego gdybyś przełamał to wersyfikacją i od "kierowcy zmieniają..." przeniósł do następnej linijki, ponieważ wers wystaje na tle innych jak gwóźdź(wyglądając nieładnie) nie z tej bajki i wprowadza nielogiczny zamęt. Ja jednak czytam ten fragment tak:

W ciemnej dolinie
kierowcy zmieniają światła na długie

kolejny fragment:



ten zaimek na końcu brzmi bardzo sztucznie i patetycznie, a można było tego uniknąć, skłaniałbym się do innego zapisu, który wprowadziłby pewną równowagę i nie napuszał niepotrzebnie powyższego, poza tym dwa razy użyłeś słowa "prędzej", więc coś trzeba z tym zrobić, ponieważ nie widzę celowości, która wzbogacałaby tekst. Pozwolę sobie tylko zaproponować:

napełnijcie kielich
kawą jak najszybciej

A nawet jeśli
snu się nie zlęknę
prędzej zawołam o pomstę:
zatrważający jest stan wnętrza

Gdy autobus zatańczy
i wszystko pójdzie zgodnie z planem
piruety niczym walec
sprostują pomarszczone czoło

"do nieba" i "to" jest msz do wykasowania, z treści jasno wynika do czego, a tutaj nadużywasz "świętych atrybutów"

"zlęknionego czoła" nie kupuję, ale może znajdą się nabywcy na ten fragment, całość jednak do delikatnego odtłuszczenia i pozbycia się ciężarów,od których duszno po lekturze, pozdrawiam serdecznie :-)

Aleks...

Stylizacja na psalm, a szkoda. Gdyby bez tego kontekstu, wiersz byłby o wiele lepszy.

Nie rozumiem, dlaczego nie dokonujesz korekty tuż po uwagach?



- bardzo niefortunna fraza, o czym piszą już moi poprzednicy.



- bez przecinka, o czym także już pisała Ofelia, a nawet bez obydwu, choć możesz to tłumaczyć wtrąceniem. Jednak spójrz:



Pozdrawiam,

z.