Trudno dociec, dlaczego matki na starych zdjęciach zostały

ukryte, podkreślając ikonę – dzieci. Wydają się aż tak obojętne,

że nie zaskakuje ich światło, nie budzi głos ani nagle odzyskana

autonomia. Trzymając je za ręce, powoli przymarzają

do kolodionowych płyt, niepewne czy powinny wyjawić

własny dagerotyp, opisując dłońmi przystań. Co chcemy

zyskać ukrywając życie? Zamknięte oczy to nie wyspa,

między podróżującymi myszkują w nocy wygłodniałe piąstki.

Nie wiadomo czy kiedyś jeszcze będzie się można przyznać

- dobra nocy i ten czas, który nam dałaś, wyssane zostały z tła

jak to, co się  pozostawia, zamiast ciała wyrzuconego na brzeg.