Humoreska „ Psy nie umieją czytać czyli nie rób drugiemu co tobie nie miłe.”

Tamtego ranka poszłam do pracy zupełnie niewyspana. W nocy prawie nie zmrużyłam oka, termometr w sypialni pokazywał dwadzieścia siedem stopni, ale o otworzeniu okien mogłam tylko pomarzyć. Za oknem roiło się od wygłodniałych komarów, więc miałam do wyboru, albo zostać żywcem pożartą, albo męczyć się w upale wdychając przy okazji opary czosnku, cebuli i kiełbasy podwawelskiej. Przyłożyłam głowę do poduszki, ale warkot wydobywający się z wnętrza mojego męża skutecznie odstraszał sen. Nachlał się piwska i chrumkał jak prosiak zupełnie zapominając o tym, że nie posiadał aktu własności sypialni.  Wiedziałam, że gwizdanie, cmokanie i zatykanie jego czerwonego kinola na niewiele się zda, dlatego wywiesiłam białą flagę i opuściłam pole bitwy. Na resztę nocy zainstalowałam się w kuchni pijąc kawę za kawą. Tak doczekałam siódmej. O siódmej trzydzieści miałam otworzyć jedyny w naszej wsi sklep spożywczy, a ponieważ byłam zmęczona miałam nadzieję, że nikt się nie przywlecze. Przed wyjściem zażyłam jeszcze  porcję cudownego chińskiego specyfiku odchudzającego, kupionego przez internet i zatrzasnęłam za sobą drzwi.

Około południa robiło się już naprawdę gorąco, a do tego głód sprawiał, że było mi niedobrze dlatego sięgnęłam po kolejną garść tabletek . Byłam osłabiona i podenerwowana, ale nie miałam zamiaru  się poddać. Moja piękna i szczupła siostra,  która wraz ze swoim przemądrzałym mężem, postanowiła  rozłożyć się obozem w moim domu i to na całe wakacje  na pewno już szykowała  bikini, o którym ja mogłam tylko pomarzyć. Pomyślałam, że wytrzymam jeszcze kilka dni bez jedzenia.

Około piętnastej nie było już czym oddychać, klimatyzacja padła, lodówka z napojami chłodzącymi odmówiła posłuszeństwa, a ostatnie lody sprzedałam wieki temu. Jedyne co trzymało mnie przy życiu te ledwo kręcący się wentylator pamiętający  jeszcze czasy Breżniewa.

-  Dzień dobry, czy ma pani zimne piwo? – Spytał elegancki Azjata

-  Lodówka nie działa.

-  To może być sok, ma pani?

-  No jest pomarańczowy, ale ciepły. Może być?

-  Na zewnątrz jest tak gorąco, a pani mi proponuje ciepły sok pomarańczowy?

- Panie odczep się pan wreszcie, mówię przecież, że nic nie działa, herbatę mogę zaparzyć zieloną.

-  Nie dziękuję, wezmę tylko jedzenie dla pieska. – Mężczyzna udał się w kierunku puszek.

-  Proszę pani , ale ta psia karma jest przeterminowana.

-  No przecież to jest dla psa! – Warknęłam

-  Ale jest trzy lata po terminie, niech pani sama przeczyta. – Facet podstawił mi puszkę pod nos.

-  No, ale pies chyba nie umie czytać, więc po co się tak pieklić?  W razie co lewatywę mu pan zrobisz.

Zdumiony jegomość wyszedł, a ja ucieszyłam się, że już nigdy  nie będę musiała go oglądać.

Wieczorem bardzo źle się poczułam więc przyjaciółka zawiozła mnie do szpitala. A ponieważ jest pielęgniarką powiedziała, żebym wzięła ze sobą ten chiński specyfik i pokazała go lekarzowi. Na izbie przyjęć pobrano mi krew i skierowano na usg. Młoda lekarka z nieludzką siłą macała i naciskała mój brzuch, w innych okolicznościach przywaliłabym jej lewym sierpowym, ale byłam zbyt osłabiona, żeby się bronić.

-  Kiedy pani ostatnio jadła? – Spytała.

-  Tydzień temu, ale biorę azjatyckie witaminy.

Zdziwiona lekarka wzięła opakowanie i zaczęła je oglądać z każdej strony.

-  Ale to po chińsku,  może ma pani uczulenie na któryś ze składników?

-  A niby skąd mam wiedzieć, przecież sama pani powiedziała, że to po chińsku.

Kobieta wyszła i po chwili wróciła z kolegą po fachu.  Pan doktor okazał się być klientem od psiej karmy, myślałam, że umrę ze wstydu.

-  Pani to zażywała? – Spytał.

-  Tak.

-  A czytała pani jak to brać ?

-  Nie, przecież to cyrylica, albo jakieś inne pismo z czasów prehistorycznych. - Odburknęłam.

-   No tak, rozumiem, ale nieumiejętność czytania może być bardzo szkodliwa. Ale z tego co pamiętam, to ma pani pewien sposób na zatrucia pokarmowe.

- Ja? A niby o czym pan mówi?

Lekarz nie odpowiedział tylko wrzasnął na całe gardło - Pani Gieniu, proszę zabrać pacjentkę na lewatywę!