Hej, Jarku. Znowu przyroda, jak to u Ciebie

Mam trzy spostrzeżenia:

1. w związku z powtórzeniem się "słońc" w pierwszej zwrotce, dałabym na końcu "gwiazdami".



2. nie rozumiem tej konstrukcji:



laska bezwiatru?

3. ten zaś fragment bardzo mi się spodobał



Carpe diem, Jarku

Podaj mi obie, bom ciekawa, czy dobrze czytam.

Dziękuję za wyjaśnienie. Dobrze myślałam.

Patrząc na Twój wiersz, pomyślałam sobie, że piszesz dość hermetycznie i czasami encyklopedycznie. To może zniechęcać czytelników. Ale jeśli z tym się dobrze czujesz, to nie zmieniaj niczego, ale nie spodziewaj się wówczas tłumów pod tekstami. Wyrafinowanie trafia tylko do nielicznych koneserów

Ot, taka moja dygresja.

Uważam, że jeśli coś ma sens choćby dla jednej osoby, to nie można o tym powiedzieć, że jest nonsensem. Możemy jedynie tego nie rozumieć

Oczywiście, Jarku. Wszystko się zgadza. Właśnie dlatego, że Twoja poezja jest taka "jarko-trawo-romanowa" (bez urazy), to może mieć trochę pod górę w dotarciu do innych. Rozumiesz? :-)

Trawo, zacznę od tego - cytat nt. Goethego z Wikipedii:
"Tematem utworu jest zakład Boga z Mefistofelesem, o duszę tytułowego doktora Fausta. Faust ma ją oddać diabłu, gdy zasmakuje pełni szczęścia i wypowie słowa:

trwaj chwilo, jesteś piękna.".
W tym kontekście wiersz jest niepokojący, bo "podszyty" diabelskim podszeptem.
Nie wiem, co miałeś na celu, ale myślę, ze po prostu ukazanie przeżyć peela na łonie natury.

"
Prosieniczniki pragną włączenia.

Samo- dobro- wolnie" te wersy godne zastanowienia. Szczególnie wyraz dobrowolnie podzielony akurat tak. Ja, np. podzieliłabym go tak i dodała znak zapytania, ale wiersz bez inetrpunkcji, tylko są myślniki.
"sam - o - dobro - wol - nie?. Ogólnie wiersz nastrojowy, choć wszystko szybko się dzieje.
Jeszcze coś. Jak fajnie można bawić się słowami. Pozdrawiam, Jarku.