Ach, tęczowy ogrodzie, pół-śnie mój, pół-jawo
mogłabym ja tkwić w tobie od nocy do rana!
Droga N., Twój opis odsyła mnie żwawo
do obrazów tworzonych przez Pana Leśmiana

Wybacz te wygłupy, ale dzieje mi się tak, gdy mi wesoło..
A jest mi tak, bo Twoje rymowane Przestrogi (i Zguby także... ) pokazują mi, że można - że rym nie umarł! I że można nim władać podając mądre treści w ciepły sposób. Hej!

W całym tym wierszu jedynie drugi wers może trochę zalewa mnie przesadną słodyczą, ale to bardzo subiektywne odczucie. Trochę mnie przesłodziło.
I może usunęłabym wielką literę, jeśli ma być konsekwencja.

pozdrawiam!
m.

Naleczko,

a ja bym wolała bez inwersji. Wiersz wyszedł i tak sylabiczny, nie równiutki sylabotonik, więc...



W tęczowym ogrodzie tysiące barw życia

i dalej:

po moście ze słońca mknie radość rydwanem

itd.

Gdybym wiedziała, że nie umiesz, nie przycipiałabym się do drobiazgów. Ale wiem, co potrafisz. Tak w ogóle sobie myślę, że to jakiś dawniejszy tekst. Popracujesz?

Serdeczności, Wpadnę jeszcze,

z.

Bardzo muzyczny wiersz, płynący sobie lekko po eterze mej wyobraźni jak mój kajak po moim jeziorze mazurskim, zwiewnie, z gracją, z wyczuwalnym rytmem, który pięknie komponuje się z treścią, jakże delikatną i subtelną.

Nalko,

Bravo!
Taką poezję to już kurcze naprawdę trza mieć w gnatach
Nie sposób się jej nauczyć, podpatrzeć u kogoś.
Z tym się człek rodzi i basta!
I Ciebie dziadek Los wyróżnił tym niezwykłym darem.

Treściowo bardzo lirycznie i bajkowo, jakbym na chwilę przeniósł się do innego wymiaru, lepszego wymiaru, gdzie nie ma Zła, jest Dobro, wszechobecne, żywe.

I ta przyrodniczość jakże ujmuje!
Toć to jak spacer po porannym mazurskim lesie, gdzie zbieram rano kurki i maślaki.
Moje światy!

Odchodzę wielce kontent, boś poetka nie z przypadku, to się widzi, słyszy i czuje, ole!

Nalko, wiersz "Przestroga" mnie zauroczył. Opowiada tak pięknie o wszystkim, dosłownie o wszystkim, co piękne, a mimo tego, jest przestrogą. To bardzo ciekawe zestawienie. Jest tu tak pięknie, że: "zważaj byś nie zdeptał..." - to jedyna w nim ostrzejsza nuta. Niesamowicie wszystko brzmi. Porównałabym bym "zachowanie" wiersza do człowieka, który jest zawsze spokojny, można na nim polegać, ale gdy coś zrobi się nie tak (oczywiście w ważnej sprawie), to wtedy trzeba liczyć się z konsekwencjami. No, na pewno wiesz, o co mi chodzi.
Jeszcze jedno, Nalko. W wierszu są tak dobrane słowa, że cały szeleści i to słychać. Jak w powiedzeniu "W Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie". Nie wiem, czy to przypadek, czy celowy zabieg.
Jan Kociniak tez taką mowę kiedyś wygłosił i to do Niemca "Grzegorz Brzęczyszczykiewicz, powiat Łękołody". Pozdrawiam, A23.