Witam nocną porą, Sokolico. Wiersz niesamowity, naprawdę coraz bardziej mnie zaciekawiasz, będę czytać to, co napiszesz.
Ten utwór - parę zwrotek, a robi piorunujące wrażenie. Pasożyt porównany do kleszcza, który też pasożytuje, jest tutaj wręcz demoniczny. Zabiera, nie tyle krew, ale i przy okazji - dobro. Gada jak diabeł w Edenie, tłamsi i przeraża, paraliżuje, wymaga poddańczego posłuszeństwa, ale natura je stworzyła. Nikt ich nie lubi, tez mogą wzbudzać litość, bo cóż one winne? Do czegoś widocznie, są potrzebne.
Ale ten pasożyt to egoista i tchórz - zastrasza, potem chowa się w ciemności i czyha na innych. Samotnych aż do bólu, może chce Im potowarzyszyć i przy okazji, zaczerpnąć zyski. I tak się toczy nasz wspaniały, co by nie mówić - światek.
"Życia krąg" i "Jesteśmy połączeni z sobą światem..." Pozdrawiam, Aronia23

Sokolico, wiersz na pewno ma dotyczyć kwestii bardzo osobistej, nocną porą często nachodzą nas zwątpienia. Dobrze jest czasem powiedzieć o tym innym.

Jednak do wykonania się przyczepię. I tu już nie pochwalę. Nie dlatego, aby zrobić Ci przykrość. Nie zgodzę się jednak we wszystkim z Trawą, że



Tutaj niestety według mnie trzeba popracować. Tytuł Pasożyt stanowi niejako całość z resztą wiersza, a przez to jest zbyt dosłowny dla czytelnika. Krótka forma wymaga dopracowania.



W tak małym fragmencie krótkie, pojedyncze wyrazy meczą przy głośnym czytaniu i przeszkadzają. Poza tym wkradły się rymy, choć odległe, ale słyszalne. A to nie zawsze wpływa dobrze na podkreślenie przekazu. W tym wypadku przeszkadza.

Może spróbuj innego doboru słów, aby to napisać.

Pozdrawiam serdecznie.

Witaj, Sokolico

Mocny tytuł. I choć faktycznie, w zestawieniu z wierszem, może się wydawać nieco zbyt naprowadzający i oczywisty, to nie zmienia to faktu, że zachęca i intryguje.


Trochę kuleje mi tutaj składnia, głównie przez inwersję w drugim wersie, ale nie tylko.
Można z tym nieco pokombinować:

jak kleszcz
czeka aż zostanę sama
ukryty w ciemności

lub

jak kleszcz
ukryty czeka w ciemności
aż zostanę sama


Z jednego zaimka spokojnie możesz zrezygnować.

poddaję się
a kiedy przychodzą do mnie

Czuć potencjał. I pomysł. A warsztat? Jak inaczej można go zdobyć, jak nie pisaniem właśnie?
Już się cieszę na myśl o tym, że będziemy (mam nadzieję) mieli okazję przyglądać się temu, jak rozwijasz skrzydła

Serdeczności!