Porzeczkowe, tytuł wiersza, zasugerował zupełnie inną treść. Fakt, wymieniasz w nim różne drzewa, gałęzie, do których porównujesz ręce - te słowa są dla mnie takie paraliżujące:

"Z połamanym skrzydłem
Jestem motylem-
W żrącym słońcu
Trawi mnie pustka." I:

"Ręce - twarde gałęzie.
Są nieznane."

Jeśli to wiersz o miłości, to musi być ona bardzo trudna. Ktoś kocha osobę przypominającą niemal ducha. Jak w romantycznych balladach, szczególnie Mickiewicza, np. "Świtezianka". Pozdrawiam serdecznie A23

Witaj Porzeczkowe,

na początek napiszę, że podoba mi się Twój nick. Wywołuje we mnie szczery uśmiech.

Jeśli chodzi o Twój wiersz, przyznam szczerze, że pierwsza strofa zupełnie nie przypadła mi do gustu. Porównanie do motyla, metafora ze złamanym skrzydłem, niestety, dosyć to banalne. Bardzo często używane są te określenia w poezji (często tej niskich lotów), trochę już są zużyte. Rolą poety powinno być poszukiwanie własnych poetyckich fraz, a nie posługiwanie się gotowymi kliszami. Jeszcze dalej dałaś tę "pustę", która też już jest strasznie wyeksploatowana. Nie robi to dobrego wrażenia.

Mimo tego początku, cały wiersz nie jest jakiś bardzo zły. Na pewno podoba mi się to, że oszczędnie posługujesz się słowem, panujesz nad tekstem, Twój wiersz nie jest przegadany. Panuje w nim dość przyjemny klimat. Uważam, że masz potencjał, by pisać ciekawie i warto, żebyś się rozwijała.

Pozdrawiam serdecznie