Cześć, Gago. Bardzo malowniczy wiersz, jak obraz. Najbardziej podobają mi się uosobienia i ożywienia. .Postać misia, że tak rzeknę, budzi sympatię, taki zaspany zwierzak. Przeciąga się brąz z zielenią - cudo. I te drzewa poruszające ramionami, otrzepujące. Wszystko porusza się, po prostu ŻYJE.
W wierszu jest dużo optymizmu natury, bo wg mnie taki porządek świata, jaki przedstawiłaś, jest idealny. Wszystko ma swoje miejsce i zadanie. Tak jest i będzie. Planeta Ziemia - urocza, cierpliwa. Żyje zgodnie z całym wszechświatem. Wers:
"zaczekam
aż mech porośnie tkanki
z nasłonecznionej strony" - to wersy, które są pełne ciepła, stabilizacji, ładu i spokoju. A ja tak bardzo za tym tęsknię. Dziękuję Ci, że mogłam przeczytać Twoje piękne słowa. A23

Odkrywanie siebie i swoich możliwości bądź też umiejętność wyciszenia, to nie każdy potrafi. Zestawienie z naturą tego wszystkiego, to strzał w dziesiątkę. Bardzo malowniczy ten wiersz Gago, tchnie przy tym spokojem.

Pozdrawiam.