Wiesz, Twój wiersz przypomniał mi taki mój, bardzo odległy wierszyk, kiedy to eksperymentowałem z formą, a konkretnie w tym przypadku chodziło o wiersz toniczny. I choc tak naprawdę do końca nie wiem czy mi taki wyszedł, to ten Twój zaliczam własnie do takiej kategorii. I nawet treść gdzieś trochę styczna...

Dla zobrazowania wklejam to swoje "dziełko"


credo na kredyt

ile mogę bez konsekwencji brać
kiedy skończą z kredytowaniem fantazji
na białym tle czarna wskazówka gna
i ukazuje życie w kontraście barwnym

a ja na tyłku chciałbym już siąść
poukładać w grubym klaserze wspomnienia
mimo iż syczą do ucha jak ewie wąż
"no dalej naprzód przecież nie jesteś cienias"

tańczą wokoło i przyciągają wzrok
i nogi znów niosą choć debet na koncie
kto by tam myślał że jutro dno
będzie kaleczyć kolana w podrzędnym porcie

już wkrótce zapewne nastąpi krach
przyjdzie pospłacać wszystkie narosłem długi
jednak gotowy do biegu trwam
choć bardzo bym chciał na stracie się zgubić


Czy jestem zwolennikiem takich eksperymentów? I tak i nie. To znaczy fajnie jest na własnej skórze wszystkiego doświadczyć, ale tez trzeba mieć świadomość, do czego to tak naprawdę służy.

Z poetyckim pozdrowieniem


ps. nie jestem pewien ale wydaje mi się, że w trzecim wersie powinno być twych przysiąg

Ponury obraz namalowałaś Ananke. Czasem niestety tak bywa, że los z nami igra. Wtedy trudno zdobyć się na działanie, na jakiekolwiek myślenie. Warto może go ciut dopracować, aby lepiej płynął. Myślę, że drobna korekta pierwszej zwrotki da tutaj dużo. Ja sobie czytam ją tak:

Drwiący los powiódł w ślepy zaułek,
rozbicie skroni nie przynosi ulgi.
zanurzam dłonie w gęstwinie przysiąg
wydłubując z trzewi pokłady cierni.

To jednak tylko moje czytanie.

Pozdrawiam ciepło.