Dawno nie miałam przyjemności Cię czytać, Gabrysiu
Dobrze, że zajrzałam, bo na dobranoc przywitał mnie bardzo "smaczny" wiersz.

Jak zwykle kupujesz mnie odniesieniami do przyrody. Wilkami, sosnami i światłem, które i mnie od dłuższego już czasu inspiruje.

Już sam tytuł zachęcający, bo w jego prostocie kryje się tyle możliwości i interpretacji. Pięknie współgra z całą dziką zawartością wiersza. Podoba mi się

Oczywiście jak to ja, muszę jednak nieco pokombinować, bo jest kilka spraw, o które można (choć wcale nie trzeba) zahaczyć.


- jeśli już koniecznie chcesz, by nawias został, pomyśl czy nie przenieść go na początek wyrazu - (so)sny. Wydaje mi się, że wtedy będzie bardziej uzasadniony.


- czytam to sobie bez zaraz



balansujemy na granicy ciał
rozrzucając noc dookoła

wilcze wycie przebija światło

- pozwoliłam sobie na małą zmianę szyku, bo zauważyłam, że dzięki niej utworzyła się ciekawa przerzutnia, która łączy ze sobą dwie strofy. Sama zadecyduj, czy warto ją nanieść

Oczywiście moje marudzenie to tylko moje marudzenie. I nie zmienia ono faktu, że wiersz bardzo mi się podoba.

Pozdrawiam dobranocnie