Najpierw to, co na tak:
podoba mi się próba dotknięcia trudnych uczuć, takich jak zazdrość. Czuć w niej dużą szczerość i autentyzm.

Na nie natomiast:
niestety, powyższe w pewnym stopniu zabija w moim odczuciu zbyt duża emfaza i podniosły ton. Jeśli mogę coś zasugerować, ten fragment zapisałabym oszczędniej:


- Kiedy na nią pa­trzysz,
roz­pa­dam się i w każ­dej z żył,
płyną roz­grza­ne węgle
i lód.

Także druga strofa wymaga msz. okrojenia z nieco oklepanych wyrażeń, takich jak "odmęty bezsilności".

Trzecia strofa mz. najlepsza

Podsumowując: jest duży potencjał, pomyślałabym jeszcze nad wykonaniem

Pozdrawiam serdecznie

Witaj Ananke.

Zbyt wiele masz tz zapychaczy...powtórzeń się

kiedy na nią pa­trzysz roz­pa­dam się -
w każ­dej z żył płyną roz­grza­ne węgle i lód

twój uśmie­ch zwi­ja mnie w kłę­bek -
dła­wię się po­to­kiem nie­wy­po­wie­dzia­nych słów
kiedy czule do­ty­kasz
mo­gła­bym z niej wy­ssać życie do ostat­niej kro­pli
a później spoj­rzeć w szkli­ste
mar­twe oczy

wy­dra­pać z nich spoj­rze­nie
od­bi­cie gest

Ja tak to widzę. Pozdrawiam

A ja bym tu poszedł właśnie w powtórzenia, czyli na przykład każdą ze strof zaczął tak samo
"kiedy..."
i robi się anafora i już masz koncept a nie przypadkowe powtórzenia.

Na zakończenie pierwszej strofy zamiast:


->
płyną rozgrzane węgle,
płynie lód

Zgodzę się za to z Wiolinem, że w drugiej strofie "się" po czasowniku dławię jest zbędne.

Warto by tam jeszcze coś dorzucić, po

jakimś jednym słowem zamknąć np:

Kiedy się do niej uśmiechasz,
zwijam się w kłębek,
dławię potokiem
niewypowiedzianych słów.
Wibruję.

(oczywiście ten czasownik na końcu mocno niezobowiązujący)

Trzecia wtedy juz jest ok.

pozdrawiam



a w peesie masz jeszcze cos o zazdrostkach

https://www.youtube.com/watch?v=L_HkBFFbms8