przeczytałam, pierwsza zwrotka jest dla mnie zrozumiała i podoba mi się, tym bardziej, że jest emocjonalna. Ale druga - to nie moja estetyka, osobiście nie przepadam za takim stylem. Te wersy trudno się czyta, brak im płynności, udziwnienia w zapisie w moim odczuciu wprowadzają dysharmonię a wg mnie poezja powinna płynąć Nie mniej jednak rozumiem, że teraz taka moda i że może się to podobać. Pozdrawiam.

Intro to w sumie dobrze, że ludzie mają różną wrażliwość, i że podobają im się różne rzeczy, trendy, formy sztuki, stylów itd. Dorze, że znalazłyśmy wspólną przestrzeń, wrażliwość jak to nazwałaś Powiem Ci obserwuję od kilku lat trendy w poezji, zauważyłam, że nurt jaki Ty reprezentujesz jest coraz bardziej powszechny, rosnący z roku na rok, znajdujący naśladowców i sympatyków (gdyż nie każdy potrafi z sensem pisać w ten sposó. Zauważam to, ponieważ odkąd tylko pierwszy raz zetknęłam się z tego typu poetyką, od pierwszego razu w pewien sposób rzuciła mi się ta poezja na uszy Jak napisałam lubię, kiedy wiersz płynie, czytając słyszę i widzę. Mniej w niej szukam jakiś wyrafinowanych wieloznaczeń lingwistyczno -semantycznych
Często poezję porównuję do muzyki. Poezja potrzebuje harmonii, ciszy, przestrzeni, płynności, musi też jak to w muzyce opowiadać jakąś historię, wciągać w swój świat. Dlatego jak płynę po wersach i nagle widzę jakieś nawiasy, wygibasy językowe itd. czuję zgrzyt, albo trzymając się muzycznej analogii - fałszywą nutę
Nie twierdzę, że ta poezja, czy też kierunek jaki reprezentujesz jest zła, czy gorsza, mówię jedynie, że nie do końca przemawia do mnie - co już zauważyłaś
Pozdrawiam

Intro,
to chyba jest niemożliwe by każdy oceniał utwór niezależnie czy wbrew swoim czytelniczym preferencjom. Owszem można zauważyć kunszt warsztatu, głębie tematyki, nakład pracy itd. Ale kiedy nie ma się to tego przekonania nie będzie tego wow słów uznania, zachwytu, chęci powrotu i czytania... czytania jeszcze i jeszcze tego wiersza.
To nieco tak, jakby pokazać mężczyźnie (czy analogicznie kobiecie) kobietę/mężczyznę i powiedzieć mu: zobacz jest piękna, zgrabna i mądra - zakochaj się w niej Trudno będzie, kiedy nie ma tego czegoś, czego nie potrafimy dokładnie nazwać, ale wiemy, że to jest to.
To "coś" co przekonuje nas to takiej a nie innej formy poezji jest istotą poezji. Przecież czytamy dla przyjemności - prawda ?

hymmm jestem skłonna przyznać Ci nieco racji, w tym zakresie, że oczywiście - można ocenić wszystko, każdy styl, każdą pracę, docenić walory techniczne, warsztatowe itd Mnie bardziej chodzi o emocjonalne walory oceny, nie wiem czy nie są dla mnie cenniejsze, kiedy ktoś mówi: poruszyłaś, wzruszyłaś, rozmarzłaś, przeniosłaś w cudowny świat, rozbawiłaś, poirytowałaś itd. Oczywiście to mnie nie zwalnia ze starań by pisać poprawnie warsztatowo.