Anna Achmatowa - "Rozstanie"

Разрыв

1. Не недели, не месяцы -- годы

Расставались. И вот наконец

Холодок настоящей свободы

И седой над висками венец.

Больше нет ни измен, ни предательств,

И до света не слушаешь ты,

Как струится поток доказательств,

Несравненной моей правоты.

2. И, как всегда бывает в дни разрыва,

К нам постучался призрак первых дней,

И ворвалась серебряная ива

Седым великолепием ветвей.

Нам, исступленным, горьким и надменным,

Не смеющим глаза поднять с земли,

Запела птица голосом блаженным

О том, как мы друг друга берегли.

=================================

1. Nie tygodnie, miesiące - latami

Odchodziliśmy. Oto na koniec

Czuję chłód nad siwymi skroniami

I wolności we włosach koronę.

Nigdy więcej wykrętów, ni zdrady,

I zażaleń do świata, gdy ty

Za nic miałeś te wszystkie dowody,

Moją wierność i prawość, i łzy.

2. I jak zawsze - tak bywa w dni rozstań,

Złe upiory stukają do szyb,

W rozpad idą, spróchniałe jak sosna,

Dostojeństwo, szacunek i wstyd.

My zgorzkniali, zapiekli w swej złości,

Nie umiemy już wzroku wznieść z ziemi.

Tylko ptak mógłby śpiewać z czułością,

O tym, jacy byliśmy dla siebie.