Trawo, zaskoczona jestem Twoją interpretacją, zapewniam Cię, że pisząc to mini, ani ciut nie myślałam, żeby biec w tym kierunku. Kurczę, nawet teraz, jak już wiem jak odbierasz, ani trochę tej erotyki tam nie widzę, ale to ja, bo może trudno jest mi spojrzeć inaczej, kiedy od początku do końca wiem na jakim lęku i strachu osadzone są te słowa. Przykro mi, że masz wrażenie "inteligentniackiego eksperymentowania", bo ja chyba w ogóle nie lubię eksperymentowania, poza kuchnią oczywiście, ale w wierszach jestem wyłącznie sobą, z całym zagubieniem i bagażem, z kłuciem serca, którego na co dzień doświadczam

Co do samej treści, podpowiem w wersach tak:

Spróbuj spojrzeć oczami przez szpitalną szybę.
Spróbuj zobaczyć tam coś więcej, niż to, co się tylko może wydawać.

A co, jeśli, wybiegając oczami przez szpitalną szybę, nie zobaczy się tam nic, nikogo?

Rozejrzyj się po sali, ciszę tnie grymas malujący się na ustach,
zaledwie grymas, gdy sztorm łamie głos w środku.

Z kropli na kroplę - cała wieczność
przesącza się i przedłuża.

Pod powieką drży - oczekiwanie.

Nalko, Dziękuję Ci całym serduchem za zrozumienie i czucie

Ty wiesz, że ja wiem, że Ty wiesz...

Tak sobie dodam jeszcze, że:

kiedy czujesz że lada chwila może spełnić się nieoczekiwane
wewnętrznie mocujesz się z samym sobą
a myśli kołują jak ćmy
usilnie próbując trzymać się światła

powietrze drży z niepokoju

gdy wiesz że po piętach drepcze ścigacz
którego nie sposób odwołać w nieskończoność
chciałbyś tu i teraz rozproszyć się w wielu kierunkach naraz
tymczasem nic tylko przykucie. mętlik i zagubienie
wzrok zawieszony w przestrzeń



Buziaki Nalko i moc najgorętszych uścisków :* :*

*

Zolu, można zapewne podążać w różnych kierunkach, i wszystko będzie jak najbardziej trafne, bo słowa mają swoje meandry, zaułki, zza mgły może wyłonić się każdy jeden obraz, a i tak najważniejsza będzie nośność tej rzeki, ładunek; to coś, co uderza znienacka, gdy próbujesz zajrzeć pod pojedynczy kamień.

Oczywiście, za namową zmieniam potoczne 'zapodanego' na podanego
- Dziękuję

Chodziło mi Zolu tutaj o pewien rodzaj podskórnego zaaplikowania, wsączenia, jak w przypadku dożylnego wlewu.

I ode mnie taka odrobinka jeszcze...

Bywa i tak, że rozglądasz się za metaforą,
i w miejscu gdzie najbardziej się jej spodziewasz,
z zapętlonych zakamarków wyłania się prozaicznie
samo życie.



Buziaki i uściski Zolu. Kłaniam się wdzięczna :* :*

*
Ajw, Dziękuję

'Zapodanego' oczywiście zmieniam na podanego, nie znajduję tu innego trafniejszego zamiennika, wolałabym nieco przeciągnąć tę frazę o sylabę, 'podanego' czuję, że jest ciut dla mnie za krótko, bo tak urywa mi się nagle, ale chyba nic tu już nie da się szczególnego wymyślić, żeby ująć właściwie sedno. Korzystam z podpowiedzi, Zoli i Twojej

Prosto pod rynnę - z tym miejscem, pozwól, że jeszcze pogaworzę ciut na głos, chociaż masz rację, że to dodatkowe dopełnienie można swobodnie i bez szkody wyrzucić, bo ono i tak w domyśle mieści się już w samej frazie "z dreszczu pod rynnę".

Treść czasem sama układa się pod jakąś narzuconą pierwszymi wersami melodię, i stąd zapewne mój problem później ze skróceniem czy wyrzuceniem poszczególnych słów, przyznaję, że walczę sama ze sobą, gdy podczas głośnego czytania, o swoje brzmienia upomina się płynność.

Smocze buziaki i galopujące w rytm pozdrowienia