Niby zręcznie skrojony tekst, ale trochę jakby ta poetyka zbyt mocno operuje obrazem przez który przebija poetycka kalka.
Nie chce powiedzieć, ze to jest słabe, ale tez nie ma tego czegoś co by wiersz spośród tysięcy innych wyróżniało. Brakuje mi tutaj haka który by mnie przy tekście zatrzymał.

Pozdrawiam jak zawsze serdecznie

Bardzo mi się podoba, klimatyczny i ciekawy, może momentami zbyt dopowiedziany, w każdym razie końcówkę bym już na pewno okroił. Pozdrawiam serdecznie
a może być nawet bez tych emocji za skrawkami ( :

Nie wiem, co mnie zatrzymało, ale przeczytałem dwa razy, może nagromadzenie smutku.
Może też dlatego, że dziś mam go w sobie za wiele.
Wychwyciłem słowa, które do mnie przemówiły szczególnie:

Wypłukuję każde zdanie
Zaglądam do studni
jestem (coraz) bliżej dna
niepewność
odprowadzam nad skraj przepaści
niedowierzając
że stawiłam jej czoła
Ze skrawków
zbudujemy drapacz chmur


Wiersz o dużym ładunku emocji, dla mnie na tak. Pozdrawiam autorkę.

dzięki Hallam, skorzystam z podpowiedzi.

Voytek, jeśli rzeczywiście jest tu jakaś kalka, to niezamierzona, dla mnie to nie do przyjęcia, daleka jestem od typu praktyk. Tytuł i owszem jest oczywisty i taki miał być, nie siliłam się na oryginalność. Co do reszty... nie będę się kopać z koniem, skoro to dla Ciebie wyślizgane zwroty, niech tak będzie.
Dodam tylko, że jest tyle kilometrów poezji na świecie, że trudno już chyba o zwrot, którego gdzieś ktoś kiedyś nie użył, dosłownie czy w podobnej formie. Myślę też, że istotna jest tu rola tego co kto czytał i na jakie zwroty jest jakoś wyczulony, co zapamiętał itd.

Nie powinno się polemizować z komentarzami, więc ograniczę się do mojego osobistego poglądu na sztukę. Rozumiem, że kogoś może to drażnić, lub wręcz oburzać, ale sztuka to umiejętność pokazania swojego wnętrza bez ingerencji skalpela. Rodzaj oszustwa w białych rękawiczkach. Czy to film, czy słowo pisane, piosenka czy obraz, odbiorca musi poczuć, że "wlazł" z buciorami w artystę, jego duszę, uczucia i ciało. A, że wszystko już było, ktoś mógł czytać, widzieć, lub czuć coś podobnego, na miarę czytanego utworu. Unikałbym słowa "kalka", bo może być krzywdzące, a wręcz sugerować coś bardzo nieładnego. Odbieramy sztukę na miarę swojej wrażliwości, trzeba ją posiadać i oto chyba chodzi. A wszystko jest zabawą. Nieprawdaż? Pozdrawiam ciepło.

Oczywiście Ananke, że nie podejrzewam, Cię o zrzynanie, broń Boże. Opisuje tylko co czuję po przeczytaniu. Jestem pod tym względem może czasem szorstki, ale za to szczery.

A co do powtarzalności, to masz racje że pewnie już wszystkie zwroty zostały kiedyś tam użyte (może dlatego obecnie poezja raczej odchodzi od nadmiernego używania środków stylistycznych na rzecz prostoty ale i oryginalności wątków), lecz mimo to zdarzają sie wiersze po przeczytaniu których mówimy "wow! jakie to świeże".

No i trzecia rzecz, kopać sie z koniem jest po prostu nierozsądnie. Wierszy na siłę też poprawiać nie warto. Zawsze można napisać kolejne.

Ananke,
Bardzo ładny wiersz. Ma w sobie taki niepowtarzalny klimat.
Pozdrawiam

a nie - "za każdym mrugnięciem Powiek"?

Całkiem dobry ten wiersz mi się wydaje

mam jeszcze tylko jedną wątpliwość
w ostatniej strofie, bo myślę nad
"zapisaną nam przestrzeń"

- czy "zapisaną nami przestrzeń"
lepiej nie odda istoty rzeczy...

Pozdrawiam

Tak delikatnie płynęłam i płynęłam. Aż dopłynęłam do pięknego zakończenia.
Ładne to to i delikatnie tkane.
Pozdrawiam