wschód

promienie intensywnie przerywają noc

rzadko kiedy jest się obudzonym w pełni

gdy księżyc patrzy swoją drugą stroną twarzy

jego rozmyty grymas wędruje później

wzdłuż linii wyznaczającej koniec snów

północ

stąd spojrzenie na prawo

ścieżka wiedzie między bagniskiem

a prawdą nie każdy może przejść

bezpiecznie bez niedopowiedzeń

tam prowadź nad przestrzenie w górę

gdzie wszystko staje się jaśniejsze

południe

na antypodach lato odwracasz się

wolno wolna od przyzwyczajeń

z życia do góry nogami ciepłolubna

fala ogarnia drugą stronę

tę naturalnie świetlistą

choć wysoko po wszystko łatwo

sięgnąć w zachwycie

zachód

chodzi o to aby melodią była pokryta

łuska na powierzchni wód i w głąb

aż do dna wszystko ma kres w tym dzień

co idąc za słońcem przekracza granice

czerwieni się horyzont nostalgią i żalem

że już nie dzisiejszy a jeszcze nie następny