Witaj Ajw.

Dawno Ciebie nie czytałem. Przyroda i my. Te dwa światy mogą istnieć osobno, ale i w naszym razem, kiedy jest już wszystko osobno... Pozdrawiam.

ajw Wspaniale piszesz o relacjach między dwojgiem kiedyś kochających się osób! A dajesz obraz szalejących żywiołów, kurcze, to jest mistrzostwo świata!

to jest mi tak bliskie, że z chęcią bym ukradła (ale to życzliwa zazdrość) :-) pozdrawiam i podziwiam

Doskonale to rozumiem, kwestia w tym, że jako poeta oddałaś to w genialny sposób. Podziwiam!

Lilah, Wiolinowe B - dziękuję

Bardzo ciekawy i bezbłędny tekst. Ma on gorzkie przesłanie będące zakamuflowanym protest -songiem.

1.interpretacja: Tak!!! Człowieku głupi! Pora obudzić się, nim będzie za późno. Ale ty i tak uznasz, że plotę banały. Ciągle to samo, a jakoś egzystujemy.
Jednak nadejdzie dzień, w którym...
2.interpretacja: daj mi spokój - już nie chcę się z tobą rozmnażać!

mike - obiecuję zajrzeć jeszcze dzisiaj
trawo - myślę, że pierwsza i druga interpretacja dotyczy tego samego
Hallam - nic nie poradzę na to, że lubię tak mędzić

Fragment z usypianiem wulkanów niezwykły.
Podoba mi się wiersz, ale, jak wyżej, tamten wers będzie chodził mi długo po głowie.

Cóż mogę powiedzieć. jak zwykle rozpłynęłam się wśród fal (choć nie tylko). Gorzko, smutno, ale przy tym bardzo subtelnie pokazałaś, że czasem to, co wydawało się naturalne i oczywiste też może się zmęczyć.


Pozdrawiam cieplutko.

Dzień dobry!
Rzadko wpadam na strony poetyckie, ale cieszę się że mnie dzisiaj tu przywiało.
Cóż mogę powiedzieć -niewiele wyważonych słów przekazujących wielkie emocje i najcelniejszy zwrot jak śmiertelny strzał "już mi się nie chce".
Jestem pod wrażeniem.
serdecznie pozdrawiam
BKW

Barbaro - to radość gościć Ciebie skoro tak rzadko wpadasz do poezji. Tym bardziej się cieszę
tyrio - miło czytać

Jak miło widzieć Twoje oczy czytające wiersz i słowa, którymi trafnie go interpretujesz. Witaj, medeo. Bardzo mnie cieszy Twoja wizyta

Aronio - Kiedy jest dobrze zyjemy trochę z głową wsród chmur, ale gdy przestaje być fajnie musimy zejść tam, gdzie bywa niebezpiecznie, gdzie nie przebiera się w słowach. Peelka przeczuwa koniec związku, dlatego porównuje go do znikajacych z naszej planety lasów deszczowych. Nie wiem gdzie widzisz tu niekonsekwencję?

Ależ to jest potwornie smutny kawałek! Jednak smutek zawarty weń nie jest powodem, by poezji nie lubieć. Co więcej: można za nią szaleć. Więc szaleję!

Brawooooo!

DoCo

ajw, to z netykiety. Język i pisownia, absolutnie nie pouczam. "4.Zwróć uwagę na to, że każdą myśl można wyrazić na kilka sposobów i nie każde wyrażenie ma ten sam wydźwięk emocjonalny. Pamiętaj o tym, że musisz poradzić sobie wyłącznie za pomocą języka pisanego. Nie masz możliwości szybkiego zauważenia, czy do twojego rozmówcy dotarło dokładnie to, o co ci chodziło. " Dobranoc, ajw. Masz piękne oczy. A ktoś, kto ma piękne oczy, musi być uroczy. A23

ajw, może nie jestem ekspertem, ale znam zasady obowiązujące w poezji, choć sama jeszcze ich nie umiem wykorzystywać. Ale nie znasz mojej desperacji w dążeniu do celu. N pewno nie po trupach, ale jestem wytrwała, choć mam i poczucie zwątpienia czasami. Napisałaś
"Aronio, przede wszystkim nie należy mylić autora z podmiotem lirycznym. Ja do nikogo nie mam pretensji. Bronię tylko zarzutu, ze coś w wierszu jest nielogiczne." Odróżniam narratora od autora - ich znaczenie dla utworu. Nie broń niczego, po co? Przecież to nie zarzut? Użyłam takiego słowa? Jeśli ta, to mi je wskaż.
Jednak autor jest odpowiedzialny za budowanie swojego podmiotu lirycznego, tego chyba masz świadomość? Inaczej nikt by nigdy niczego nie napisał. Sama też napisałaś w jednej z odp. do mnie, że " Aronio - pierwsza strofa nie jest nakazowa. Peelka mówi w niej do siebie Myślę, że popełniłam jakiś błąd, bo Twoja interpretacja jest zupełnie inna niż moje zamierzenia". Dobranoc.
To nie koniec informacji o liryce. Istnieje jeszcze jeden podział (bardziej przydatny już na maturze rozszerzonej) – mianowicie według stosunku podmiotu lirycznego do autora. Zdaniem autorów „Poetyki stosowanej”, o których już wspominałam, fikcja literacka dotyczy również liryki, a tym samym konstrukcji podmiotu lirycznego, którego jesteście skłonni często z autorem utożsamiać. „Pomimo, iż romantyzm przyzwyczaił nas do na pół autobiograficznego charakteru liryki, musimy zdać sobie sprawę, że podmiot mówiący w wierszu jest przede wszystkim zobiektywizowany i wyznaczony przez samą wypowiedź, istnieje w niej i przez nią.” Nie dla wszystkich jest to oczywiste. Jeśli mamy do czynienia z liryką bezpośrednią, a więc podmiot liryczny, wypowiadając się w pierwszej osobie liczby pojedynczej ujawnia swoje uczucia bezpośrednio – to jesteśmy skłonni utożsamiać podmiot liryczny z autorem. Przyjrzyjmy się utworowi Tadeusza Różewicza pt. „Ocalony”http://studiowac.pl/5304/lekcja-9-rodzaje-podmiotow-lirycznych/

Milu, dziękuję za przejrzyste wyjaśnienie zawiłości wiersza naszej młodszej koleżance. Zrobiłaś to rewelacyjnie, co mnie nie dziwi, bo na poezji znasz się świetnie, a w dodatku masz otwarty umysł, co sprawia, że interpretacja trafia "w punkt" Dzięki za odnalezienie słowa bez ogonka. Natychmiast go dołączam do "a". Buziaki

Aronio, myślę, że po komentarzu Mili w Twojej głowie stała się jasność

Naprawdę nie wiem co mam ci napisać, Aronio. Nie rozumiem dlaczego masz milczeć i w czym miałaby ta odwaga Ci pomóc. Przecież normalnie Ci odpowiadam.

Przychodzę po raz kolejny, tym razem zostawiam widoczny ślad pod wierszem - świetnym wierszem. Podoba mi się i forma i treść.

Pozdrawiam serdecznie.

kamyczku - pozostaje mi tylko podziękować za twoje słowa
introwerko - ja na pewno nie wyobrażam sobie świata bez niej (jak choćby w "Seksmisji"

Dobrze, że obecnie Poeci w wiekszości stukają w klawiaturę, a nie marnują kartki a tym samym drzewa

Apisie - wielka przyjemność czytać Twoje poetyckie komentarze