Niepokój. Na podstawie zeszytu Ryszarda Aptego. Inspirowany wierszem Leszka Żulińskiego "viva la muerte"


Zapewne każdy Chrystus, nawet ten nieogolony,
ze strużką krwi wyciekającą z ust i oczyma
jak zamknięte wrota statku kosmicznego
w kolejnym odcinku Star Treka,
potrafiłby ostatecznie rozwiązać kwestię niemiecką
podczas drugiej wojny światowej.
Lecz przecież żaden nie był, nie jest
i nigdy nie będzie nazistą.

Taki Chrystus, narysowany przez młodego
krakowskiego artystę
pochodzenia żydowskiego – Ryszarda Aptego -
w zeszycie odnalezionym po latach na jednym ze strychów
starej wielickiej kamienicy,
nie pomógł mu podczas ucieczki
z obozu pracy w Stalowej Woli. To tam młody Ryszard
został zesłany w ramach czystości aryjskiego człowieka
(zginie gdzieś w podkarpackich lasach
schwytany przez swych nadludzkich prześladowców,
piewców idei gradacji rasowej).
W tamtym czasie, także wcześniej, ani później,
Boży Syn nie był jednak antysemitą.

20 stycznia 1942 roku na konferencji w Wannsee
fanatyczni przywódcy niemieckiego państwa
przypieczętowali los wielu podobnych artystów -
i kandydatów do tego miana – w całej Europie,
tylko dlatego, że w ich żyłach płynęła krew
potomków Dawida. Nikt z nas nie policzy,
ile w ten sposób straciliśmy niewydanej literatury,
obrazów, które nie zawisły na żadnej ze ścian,
nieobejrzanych i nieoklaskiwanych dramatów,
kształtów, zadziwiających doskonałością.
A nawet, by być bardziej bezczelnym, nie policzymy
utraconych zysków z niedokonanej sprzedaży
dóbr kultury, które nigdy nie zaistniały.
Bo życie jest jak złota moneta
bez wybitego awersu, kosztuje tyle za ile ktoś
zechce nas zabić. Tylko że Chrystus
raczej nigdy nie miał ambicji zostać szmalcownikiem.

Dziś, gdy tak wiele jest agresji i nienawiści,
Chrystus nadal nic nie robi. Nie zbawia świata.
Znów zostawia wszystko na pastwę człowieka,
jakby święcie wierzył, że jego ojciec nie mógł się pomylić
tworząc coś
na obraz i podobieństwo.

Żuławka Sztumska - styczeń 2013