Witam,
bardzo fajny wiersz, podoba mi się tok jego prowadzenia.


Ubieranie się w przezroczystość już gdzieś mi mignęło.
I niestety się nie przyjęło.
Poza tym my, ubierając się w przezroczystość by przeniknąć mrok stajemy się niewidzialni, przez co ludzie patrzący "przez nas" widzą jedynie mrok...


jak dla mnie "zbyt duży" zabieg.
Gryzie mnie trochę odwoływanie się ogólnikowych określeń...
Wszak wszechświat- niezależnie od naszych ludzkich smutków czy radości- stale będzie się rozszerzał, nie bacząc na takie małostki

Pozdrawiam

a mnie się podoba ten wiersz, jest w miarę zgrabny i lekki, tak go widzę, mrok zmieniłem na ciemność, wyciąłem nie widzę dłoni, oczywistość, skoro jest mrok , czy ciemność, ostatni wers wywaliłem, tak to widzę . Pozdrawiam

[quote]sta­ną­łem przed wy­bo­rem
nie je­stem w tym dobry
wszy­scy za­wsze giną
a ja mar­z­nę okry­ty cien­ką chwa­łą

po­sta­no­wi­łem mil­czeć
teraz ota­cza­ją mnie inne głosy
nie mogę ukryć uszu
zbyt duży wiatr w żagle

ubie­ram się w prze­zro­czy­stość
tylko wtedy prze­nik­nę ciemność
nie umiem pleść ko­szy­ków


a nad­garst­ki wciąż puch­ną
za mocno mnie trzy­masz

nie znik­nę bez trzy­man­ki