Już widziałam ten wiersz. I wcale się nie dziwię, że powstał. Wajda był jednym z tych twórców, który mocno odcisnął swoje piętno w kinematografii. Jak dla mnie każdy (a przynajmniej większość) jego filmów, to produkcje, które chociażby w minimalnym stopniu zostawiają ślad. Słusznie powiedziane Zolu:



Taki był Wajda i jego filmy.

Serdecznie.

Piękne otwarcie, początek już fajnie uderza w czytelnika, jednak później jak dla mnie trochę jest dopowiedzeń , to tak jak w moim ostatnim wierszu miałem: przywiązana łańcuchem do komercji i ostatecznie zlikwidowałem komercje i pokazałem ją w mniej oczywisty sposób, zresztą dzięki twoim sugestiom, pokaże jak ja widzę ten wiersz, delikatnie bym go okroił :
pierwsza bez zmian

[quote]w tak zwa­nym mię­dzy­cza­sie
piszą hi­sto­rie na­ro­dów i kul­tur bez za­dę­cia,


w two­rzy­wie trwal­szym niźli spiże
roz­li­cza­ją nas z zabrudzonych i czystych czy­nów,
wszystko w ich sztuce ma sens.

któ­re­goś dnia po pro­stu
jakby wy­szli na chwi­lę do skle­pu,
do czy­tel­ni naj­więk­szej z moż­li­wych bi­blio­tek,
za­trza­sku­jąc drzwi ga­bi­ne­tów,
prze­cho­dzą w inny wy­miar. - może lepiej wchodzą w inny wymiar ?

i tam już nie­znisz­czal­ni, stam­tąd - nie­usu­wal­ni.

ostatni wers zdaję mi się zbędny

Podoba się wiersz, pozytywnie oceniam, ale bym trochę pokombinował.

Dużo klisz i banałów, motywów wtórnych i górnolotnych... w zasadzie jedynie to "wyjście do sklepu" ma pewien potencjał. Generalnie pisanie pod wpływem emocji rzadko kiedy jest dobre, najczęściej taki surowy tekst wymaga później czasu - po prostu musi swoje odleżeć, wtedy można do niego wrócić i przerabiać. Tutaj obawiam się, że nie będzie czego przerabiać, ale zawsze można te myśli wykorzystać później do lepszych tekstów. Właśnie takich lepszych tekstów życzę.
pozdrawiam

A ja myślę, że ten wiersz właśnie taki być powinien: górnolotny i wyrażony przejrzystym językiem. To takie epitafium, które opowiada się po stronie deficytowej obecnie, zwłaszcza w przestrzeni publicznej, prawdy przez duże (i małe) "P". Aby podkreślić fakt, że Andrzej Wajda był w jej posiadaniu, a przez swoje filmy uczynił również i nas jej depozytariuszami, zmieniłabym tylko końcówkę na brzmiącą bardziej osobiście i "deklaratywnie" zarazem:

"i tam już nie­znisz­czal­ni, stam­tąd - nie­usu­wal­ni.
jak pozostawiona przez nich Praw­da".

Serdeczności

Zgadzam się z Trawą, odnośnie memoriału, rzeczywiście jako wiersz tekst wypadł dość słabo. Podpinam się również pod wypowiedź tycenaka,
co zresztą podsumowuje również opinię Trawy.
Radziłabym Ci zatem wrócić do tego za jakiś czas i poprawić. Ludzie będą Ci tutaj pisać, że wiersz jest dobry, bo być może też Wajdę lubili i szanowali, ale jak wiesz - co w sercu, to niekoniecznie w głowie. Takie moje dobre rady. Za dużo patosu nie wpływa pozytywnie na tekst. Wiem z doświadczenia, bo sama go nadużywam Po śmierci dziadków musiałam odczekać parę lat, żeby napisać składnie cokolwiek ku ich pamięci.

Pozdrawiam.

Witaj Zolu, też jestem fanką A.Wajdy.
Ten wiersz, chyba wymaga cięć. Tak mnie się przynajmniej wydaje, że za bardzo opowiadasz. Po usunięciu niepotrzebnych dopowiedzeń, nic by nie stracił, a moim zdaniem zyskał.
Ale to moje zdanie, a wiersz jest Twój, więc zrobisz, jak będziesz uważała.

świa­tu zda­rza­ją się ar­ty­ści, o któ­rych po­wie­dzieć
non omnis mo­riar to mało.
przy­cho­dzą z nieba i tam wra­ca­ją.

w mię­dzy­cza­sie
piszą hi­sto­rie na­ro­dów i kul­tur bez za­dę­cia.
w two­rzy­wie trwal­szym niźli spiże
roz­li­cza­ją nas z czło­wie­czeń­stwa.

któ­re­goś dnia po pro­stu
jakby wy­szli na chwi­lę do skle­pu,
do czy­tel­ni naj­więk­szej z moż­li­wych bi­blio­tek,
za­trza­sku­jąc drzwi ga­bi­ne­tów,
prze­cho­dzą w inny wy­miar.

i tam już nie­znisz­czal­ni, nie­usu­wal­ni.

Zolu. Ja znam Twoje wiersze takie "od serca" a ten, no jak to powiedzieć, aby wyszło zgrabnie? Już wiem, jak przemowa nad grobem. No może i jest odmianą przemowy? Mnie nie bardzo przypadł do gustu, taki, jakby nie Twój. Brak zwiewności, wyciszenia, nostalgii, od odczytane parę słów "Ku pamięci". Wajda miał 90 lat i chyba był zmęczony życiem, Jego czas nadszedł. W przeciwieństwie do niektórych ja uważam, ze żaden z Jego filmów nie był zły, dla mnie to Geniusz. Jedynie nie lubiłam "Zemsty", bo w ogóle nie trawię tego utworu.
Trawa napisał, ze brak mu rżenia zabijanych koni w "Panu Tadeuszu' - straszny mankament filmu. Więcej już nie piszę. Mam nadz. że nie uraziłam, bo ja tylko szarzyzna a skonfrontowałam się z Twoim wierszem, Zolu.

Witaj Zolu.

Wiemy że człowieka nie da się do końca obliczyć nawet po śmierci, tym bardziej kogoś takiego jak Wajda. Nasz system oceny drugiego człowieka - twórcy, zależy od wielu czynników - od zapotrzebowania naszej wiedzy na historię, światopoglądu, odbierania prawdy czy piękna itd. Można zresztą owe za i przeciw mnożyć. Każdy ma ulubionego, kochanego i cenionego twórcę, za którym pójdzie nawet ...do kina. Zapewne śp Wajda zostawił niesamowity dorobek kulturowy. Ceniony nie tylko w Polsce. Reżyser - wzór przyszłych pokoleń filmowców.
Wiersz wydaje mi się bardzo trafnie oddaje jego wielkość. Pozdrawiam bbb.

Zolu,
Ja w tym wierszu nie dostrzegam nadmiaru patosu. Podoba mi się nawiązanie do Exegi monumentum, tym bardziej gdy w kolejnych wersach jest tak ładnie i prosto
Dla mnie tworzy to zgrabną całość - wzniosłą, ale i bardzo ludzką. A wersy
pięknie opisują twórczość A.Wajdy.
Pozdrawiam