PAIN has an element of blank;  

It cannot recollect          

When it began, or if there were

A day when it was not.     

It has no future but itself,                

Its infinite realms contain 

Its past, enlightened to perceive          

New periods of pain.

Jest w BÓLU coś, jak biały szum;

Albo jak zaćmienie

Gdy ma się zacząć, albo gdy,

Nie ma go zupełnie.

To pustka sama w sobie, lecz

I nieskończoność w pełni

To przeszłość, co rozświetla szlak

Nowemu cierpieniu.

===========================

I TASTE a liquor never brewed,          

From tankards scooped in pearl;  

Not all the vats upon the Rhine

Yield such an alcohol!    

Inebriate of air am I,          

And debauchee of dew,           

Reeling, through endless summer days,

From inns of molten blue.    

When landlords turn the drunken bee

Out of the foxglove’s door,          

When butterflies renounce their drams,

I shall but drink the more!     

Till seraphs swing their snowy hats,     

And saints to windows run,  

To see the little tippler        

Leaning against the sun!

KOSZTUJĘ niewarzony płyn

Jak krople pereł z dzbanów;

To rzadki trunek nawet gdzieś

W kadziach doliny Renu

To aura tak upaja mnie,

Czy deprawuje rosa,

Snując bez końca letnie dni

Z zajazdów na rozdrożach.

Gdy spitą pszczołę wpuści szef

Przez naparstnicy drzwi,

A ćmy swych drinków zrzekną się,

Dopiero zacznę pić !

Aż ujrzę tan anielskich czap

I świętych bieg do szyb,

Którzy biboszkę widzieć chcą

Rozochoconą zbyt !