Ja mogę tylko powtórzyć za poprzednikami. Bardzo ciepłe wspomnienie i pamięć. Tak to jest ze zwierzakami, zwłaszcza tymi, które z nami mieszkają. To już nie tylko zwierzęta, a domownicy, bliscy pozostający w sercu na zawsze. Ja do dziś pamiętam psa moich dziadków. Niby zwykły podwórkowy kundel, a jednak wspaniały towarzysz zabaw i wyjątkowe mądre stworzenie.

Serdecznie.

Podoba mi się ten wiersz, lekko się czyta, ciekawie , ładna aura. Pozdrawiam ( :

a tu na dole wciąż głodna miska
nikt za ogonem już gonić nie chce
nie ma widoku wiernego pyska
i brak zausznie słodkich dopieszczeń

pozdrawiam

Chociaż nie jestem fanem bosko-religijnych motywów, to tutaj mnie nie drażnią, co już samo w sobie jest pozytywną oceną. Pointa rozkłada na łopatki, generalnie całość jest msz nieźle wyważona - trochę elementów podniosłych, trochę przyziemnych. Przypomniał mi się przy okazji wiersz Baczyńskiego "Z psem" - również dedykowany czworonogowi. Jest więc coś w tej psiej miłości co zostawia trwały ślad w dobrym człowieku.
Pozdrawiam!

To już lepiej wygląda, chociaż nadal polemizowałabym z określeniem „sługa”.
Nie bardzo pasuje ono do psa, który na przestrzeni wieków i w różnych kulturach był często towarzyszem, stróżem i przyjacielem człowieka, a nawet jego wspólnikiem, jak chociażby w polowaniach. Wilki to zwierzęta stadne ze ściśle określoną hierarchią i w przypadku psów człowiek po prostu zastąpił przewodnika stada, więc trudno mówić tu o „słudze”, prędzej o pewnej wspólnocie interesów polegającej na pełnieniu wyznaczonej roli.
Gdyby opuścić to słowo, byłoby tak:
– Z żalem patrzy na Boga, bo dał mu ostre zęby
i mocne pazury, a potem wydał jak Syna
na pastwę wierności.
Można wziąć pod uwagę jeszcze to, że sługa nie zawsze oznacza wierność, a wierność nie jest równoznaczna ze sługą, bo wierność to coś, co istnieje niezależnie od tego, kim się jest.
I nadal będę twierdzić, że Bóg (kim lub czymkolwiek był) stworzył psa dzikim, niezależnym od człowieka zwierzęciem – w obu sferach – psychicznej i fizycznej. To udomowienie wprowadziło inne relacje.

No to sobie pogadałam, a teraz Cię ściskam szalenie i odlatuję.

Michal Szulczewski, mnie takie motywy też drażnią, a z niejakim przerażeniem zauważyłam, że wciąż kolo nich krążę... jeśli w sposób wyważony to nie jest źle

Aronia23, utrafiłaś z tym Kochanowskim. Trzymam kciuki za kotka.

Miluniu, tak ogólnie to się z Tobą zgadzam, ale pozostanę przy swojej wersji, bo "sługa" w tym kontekście brzmi, moim zdaniem, ciut ironicznie, a z drugiej strony ma konotacje biblijne.

Zoluś, tekścik dziergał się moim tempem, czyli jakieś dwa lata - zdążyłam przegadanie powykreślać

Serdeczności