Nie da się od­ciąć siekierą,
wspo­mnień, co za­pu­ści­ły ko­rze­nie
po serce,
aż do ma­łe­go palca u stóp.
ale można pró­bo­wać za­stą­pić je nowymi
jak ma­larz,
na­kła­da­ją­cy ko­lej­ną war­stwę farb na żywe płótno

Tak chcia­ła­bym zaj­rzeć do jutra,
uchy­lić nieco fi­ran­ki,
by upew­nić się, że ciebie tam nie ma,
i nie było wczoraj

Szu­kam drogi do miej­sc, w któ­rych
wie­rzy­łam, że to co szep­czą usta
trwa dłużej niż chwi­lę,
.

Nie da się od­ciąć, jak drwa sie­kie­rą
wspo­mnień, co za­pu­ści­ły ko­rze­nie

od głowy po serce,
aż do ma­łe­go palca u stóp

Tak chcia­ła­bym zaj­rzeć do jutra,
uchy­lić nieco fi­ran­ki,
by upew­nić się, że nie ma tam cie­bie,
ta­kie­go z wczo­raj.