Wang, cześć. Urokliwy wiersz. I taki praktyczny, z drugiej strony. Podoba mi się Twoje podejście do lnu, owieczek "
"nie na darmo

spracowane dłonie głaskały

ciepłe grzbiety owiec

przeznaczonych do strzyżenia". O jedwabiu - drogim i uważanym za luksus piszesz smutno, ale te biedne jedwabniki... nikt ich nie głaska, tylko robią. Snują, a potem tkaniny są z ich krwawicy, że tak rzeknę. Ale dobrze, ze jest delikatny krawiec. Choć przeróbka, to już nie oryginał. I ta szafa z dębu. I jeszcze suche oczy. Czarownie tu u Ciebie. Jakże inaczej niż u tego motylka. Miłe, że tak już nie katujesz. Dostrzegłeś wiosnę i dobro. Oj, ukoiłeś mnie, dziękuję. A23

Podoba mi się, Wang, ale mam kilka sugestii.


Rozważ takie ujęcie:
- jedwab jest śliski i cienki
łatwo wystrzępić go przerwać
nieostrożnym ruchem
fałszem lub odwagą -


Krawiec nie przygotowuje przędzy. Raczej tkacz.
No i przędzy nie "składa się na pół", lecz zwija w motki.
Ja tu bym widziała słowo "sukno" albo "płótno":
- nie bój się
krawiec przygotował nowe płótno
twoje nie jest już potrzebne
złóż je starannie
na pół jak przykazano -
Mogłoby być "nową materię", ale powtarzałoby się z pointą, a "tkaninę" masz już na początku.


Nie lepiej - pozwól jeszcze raz spojrzeć?

Co do formy natomiast - może warto byłoby poeksperymentować z inną wersyfikacją, mniej pionową, czyli rozciągnąć wiersz bardziej w poziomie.
A już na pewno pozbyć się podwójnych interlinii.
Bo teraz jest tak:

A mogłoby być tak:


Miłego